Ο θρησκευτικός εξτρεμισμός είναι μία ακραία έκφραση του θρησκευτικού ζήλου του ατόμου, που μπορεί να οδηγήσει τον ίδιο στη διάπραξη εγκληματικών ενεργειών. Το άτομο μπορεί να ασκήσει βία για να επιβάλει τις διδαχές της θρησκευτικής προπαγάνδας που έχει δεχθεί. Η θρησκευτική προπαγάνδα, συνήθως βρίσκει έρεισμα σε περιπτώσεις χαμηλού βιωτικού επιπέδου και επιπέδου μόρφωσης. Η πρακτική αυτή μπορεί να εμφανιστεί και στο επίπεδο ομάδας ατόμων ή ακόμα και κρατικών οντοτήτων, μέσω πολιτικών καταπίεσης των λοιπών θρησκευτικών ομάδων και επιθυμίας προς επέκταση της, ανά περίπτωση, κυρίαρχης θρησκείας. Αυτό έχει οδηγήσει κάποιους στο να χαρακτηριστούν τέτοιες πρακτικές, ως απόρροια ακραίας ρεαλιστικής πολιτικής.

*«Πρέπει να ονομαστεί “εντροπία” για δύο λόγους: Πρώτον, η συνάρτηση αυτή χρησιμοποιείται ήδη στη θερμοδυναμική με το ίδιο όνομα. Δεύτερο, και σημαντικότερο, ο περισσότερος κόσμος δεν γνωρίζει τί πραγματικά είναι η εντροπία και αν χρησιμοποιείς τον όρο σε ένα αντεπιχείρημα, θα κερδίζεις πάντα»
John von Neumann* | 1903 – 1957

Η Ελλάδα, η Τουρκία και το Ισραήλ αποτελούν από τους σημαντικότερους παίκτες στη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου σε επίπεδο στρατιωτικής και οικονομικής ισχύος, πολιτιστικής κληρονομιάς και διπλωματικής επιρροής. Οι σχέσεις αυτών των χωρών μεταξύ τους έχουν περάσει από διάφορα στάδια, τόσο θετικά όσο και αρνητικά. Όμως επειδή η ιστορία υπάρχει για να μας διδάσκει και όχι για να προκαλεί τα πάθη, ο ψύχραιμος παρατηρητής της μπορεί να αξιοποιήσει τη πορεία των γεγονότων και να προετοιμαστεί για το μέλλον. Εξετάζοντας τις σχέσεις αυτές υπό το πρίσμα του ρεαλισμού, χρήζει να κάνουμε ένα καθορισμό των στόχων της Ελλάδας και μία ανάλυση των ευκαιριών και δυνατοτήτων για την επίτευξή τους. Επίσης, να εξετάσουμε τους πιθανούς κινδύνους, κυρίως αυτούς που πηγάζουν από τους ίδιους τους στόχους και της δυνατότητες της Τουρκίας και του Ισραήλ, τους λόγους που έφεραν αυτές τις δύο χώρες κοντά, και τις αιτίες που τις απομάκρυναν.

 

Οι δρόμοι είναι μνημεία χωρίς μνημεία με την κλασική αντίληψη. Είναι χώρος τιμής. Αποτελούν τον τόπο που μνημονεύουμε και τιμούμε κάποιον και διατηρούμε την μνήμη του άσβεστη και μακριά από την λήθη δίνοντας το όνομά του σε ένα δρόμο. 

“Οι μάχες κερδίζονται ή χάνονται πριν δοθούν”
Σουν Τζου | ~5ος αι. π.Χ.

Σύμφωνα με τους νόμους της Αεροδυναμικής (Magnan, 1934), οι μέλισσες είναι αδύνατο να πετάξουν• τα μικρά φτερά τους είναι αδύνατο να σηκώσουν το μεγάλο σώμα τους από το έδαφος. Οι μέλισσες φυσικά πετούν. Αδιαφορώντας για όσα οι άνθρωποι θεωρούν ακατόρθωτα, διαπραγματεύονται το βάρος τους με τους ειδικούς μυς πτήσης που έχουν αναπτύξει και τελικά κερδίζουν τη διαπραγμάτευση με τη βαρύτητα. Οι μέλισσες δεν πιστεύουν στα διλήμματα (όπως “πτήση/μη-πτήση”), γιατί –σε αντίθεση με την κοινωνία των ανθρώπων– στη φύση επικρατεί ισορροπία δυνάμεων.