Έεεπ . . . ! Να σου και ο κομήτης, να σου κόβει την ανάσα, με τη ζαλιστική του ταχύτητα, για μερικά δέκατα του δευτερολέπτου. Τι ευχή να προφθάσεις να κάνεις! Σύνηθες το φαινόμενο. Όχι, οι Περσείδες θα μας επισκεφθούν κάποια άλλη φορά.
Είναι η 11η νυκτερινή. Όλα φαίνονται ακίνητα, αλλά οι αστρικές ταχύτητες είναι πέρα από κάθε φαντασία και κυρίως πέρα από κάθε γήινη λογική. Ο δικός μας Ήλιος έχει δύσει προ πολλού στο χρυσοποίκιλτο παλάτι του, αλλά, άλλοι αμέτρητοι ήλιοι έχουν εμφανιστεί στο στερέωμα, μεμονωμένοι ή σε σχηματισμό. Ο Τζορντάνο Μπρούνο, 16ος μ. Χ., θα ισχυριστεί: «Δεν υπάρχει κανένα άστρο στο κέντρο του σύμπαντος, διότι το σύμπαν εκτείνεται προς όλες τις κατευθύνσεις με τον ίδιο τρόπο. Κάθε αστέρι είναι ένας ήλιος σαν τον δικό μας, και γύρω από αυτούς τους ήλιους, περιστρέφονται άλλοι πλανήτες, αόρατοι στα μάτια μας, αλλά υπάρχουν. Συνεπώς, υπάρχουν αναρίθμητοι ήλιοι και άπειρος αριθμός γαιών που περιστρέφονται γύρω από αυτούς τους ήλιους». Ναι, αυτή είναι η ουράνια πραγματικότητα. Αλλά, τι ήθελε να το πεί . . . Η Ιερά Εξέταση είχε άλλη άποψη. Επιθυμούσε τη συνέχιση του γεωκεντρικού κοσμολογικού μοντέλου. Και ο Μπρούνο . . . στην πυρά!
Τρία χιλιόμετρα από την αυλή μας, σε διόπτευση, με το κινητό, 000 μοίρες, βορράς, βρίσκεται η αρχαία Κασσώπη, από τον 3ο π.Χ. αιώνα, με το έξι χιλιάδων θέσεων θέατρο. Άμποτε να αξιοποιηθεί, μπας και αναβαθμιστούμε πολιτισμικά. Πιο δεξιά, σε διόπτευση 030ο, 45 μοίρες πάνω από τον φυσικό ορίζοντα, εντοπίζουμε τον αστερισμό της Κασσιόπης. Σε σχήμα W, που ορίζεται από τους πέντε πιο φωτεινούς αστέρες που τον απαρτίζουν. Δεν ξέρω αν υπάρχει ονοματολογική σχέση. Είναι ένας αστερισμός, που το όνομά του έρχεται από σχεδόν 2500 χρόνια. Το βασικό του σχήμα, είδαν τότε, ότι αντιστοιχούσε σε μια γυναίκα καθισμένη στον θρόνο της, και συγκεκριμένα τη βασίλισσα της Αιθιοπίας, Κασσιόπη, γνωστή από τον μύθο του Περσέα και της Ανδρομέδας.
Αστερισμός είναι ένα αυθαίρετο τμήμα της ουράνιας σφαίρας, που περιέχει μια ξεχωριστή ομάδα άστρων. Οι αρχαιότεροι αστερισμοί ορίσθηκαν στην αρχαία Μεσοποταμία και υιοθετήθηκαν από τους αρχαίους Έλληνες, που τους επένδυσαν με μυθολογικές προσεγγίσεις. Τα αστέρια που αποτελούν τον αστερισμό δεν έχουν σχέση μεταξύ τους, πλην του ότι κινούνται ομαδικά και ουδέποτε διαφοροποιείται, οπτικά, από τη Γη τουλάχιστον, καθ’ όλη τη διάρκεια της νύκτας, η διάταξή τους. Βεβαίως, μια παρατήρηση, υποθετική, από κάποια άλλη οπτική γωνία μέσα στον Γαλαξία, θα βλέπαμε τελείως διαφορετικούς αστερισμούς. Οι νότιοι αστερισμοί, αόρατοι από εμάς, ορίσθηκαν από τους πρώτους Ευρωπαίους ναυτικούς, που ταξίδευαν στις νότιες θάλασσες, δίνοντάς τους ονομασίες οργάνων του πλοίου, κρίσιμων κυρίως για την επιβίωσή τους. Στον Ίππαρχο, 6ος π.Χ. αιώνας, αποδίδεται η εφεύρεση του Αστρολάβου, το όργανο με το οποίο μέτρησε τις συντεταγμένες των αστέρων. Ναι, είναι ο πατέρας της Αστρονομίας, ο πρίγκιπας, όπως τον αποκάλεσαν, της παρατήρησης, ο θεμελιωτής της Τριγωνομετρίας. Ανακάλυψε, ότι τα άστρα μετακινούνται από τη θέση τους κατά το 1/72ο της μοίρας κάθε χρόνο. Ναι, η μετάπτωση των Ισημερινών.

Με απόφαση της Διεθνούς Αστρονομικής Ενώσεως, από το 1930, οι αστερισμοί, με σαφώς καθορισμένα όρια, είναι ογδόντα οκτώ (88). Μέσα σ’ αυτούς είναι και οι αστερισμοί, που αποτελούν τον λεγόμενο ζωδιακό κύκλο των δώδεκα, στην πραγματικότητα δεκατριών, ζωδίων, προϊόν δεισιδαιμονιών αιώνων. Πράγματι, ο Ήλιος μας, στη διάρκεια της χρονιάς, διασχίζει, όχι μόνον δώδεκα αστερισμούς, αλλά και έναν ακόμη, για δέκα εννέα ημέρες, τον αποκαλούμενο Οφιούχο. Ταυτίζεται με τον θεό – θεραπευτή Ασκληπιό, που ήταν σε θέση ακόμα και νεκρούς να ανασταίνει, πράγμα που δεν άρεσε στον Πλούτωνα, ο οποίος έβαλε τον Δία να τον κεραυνοβολήσει, και έτσι έγινε αστερισμός. Έμεινε εκτός νυμφώνος για να μην αναστατωθεί ο δώδεκα-ζωδιακός κύκλος. Υποτίθεται, ότι τα ζώδια επηρεάζουν τον ανθρώπινο χαρακτήρα του ατόμου που γεννιέται όταν ο ήλιος διέρχεται από κάποιο από αυτά, πάντα με γήινη παρατήρηση. Για περισσότερα στον Λεφάκη. Αλήθεια, γνωρίζουμε τον ωροσκόπο μας;
Αιγόκερως, Ανδρομέδα, Δίδυμοι, Ζυγός, Ηνίοχος, Ιπτάμενος Ιχθύς, Καρκίνος, Κασσιόπη, Κένταυρος, Κόμη Βερενίκης, Κριός, Κύκνος, Λέων, Μεγάλη Άρκτος, Μικρά Άρκτος, Νότιος Σταυρός, Όφις, Παρθένος, Περσεύς, Πήγασος, Σκορπιός, Ταύρος, Τοξότης (εδώ είμαστε), Υδροχόος, Ωρίων, είναι οι σπουδαιότεροι καταγεγραμμένοι αστερισμοί.
Ο Νεύτων, η εξαιρετική ιδιοφυΐα, είναι ο θεμελιωτής της κλασσικής Αστρονομίας. Εξήγησε τη μη σφαιρικότητα της γης, και ότι, ‘‘Όλες οι κινήσεις που αντιλαμβανόμαστε από τη Γη, από την άνοδο και πτώση της στάθμης των ωκεανών, μέχρι τη συμπεριφορά των βλημάτων (πάσης φύσεως) και των μήλων που πέφτουν στο έδαφος, διέπονται από αυτούς τους ίδιους νόμους. Δεν υπάρχουν διαφορετικοί κανόνες για τον γήινο και για τον ουράνιο κόσμο’’.
Νύχτωσα χωρίς φεγγάρι, κάποιο βράδυ, στη Ρωσία του Γέλτσιν, διακόσια και πλέον χιλιόμετρα από το στρατηγείο της Εταιρείας μας. Χωρίς οδηγό και διερμηνέα, οι συνεργάτες μου σε εκείνη την απομακρυσμένη περιοχή, που μέσα στη νύχτα έμοιαζε με το τέλος του κόσμου, μου υπέδειξαν και μου έδειξαν, ‘‘να από δώ . . . ευθεία’’, έναν πιο σύντομο δρόμο. Τι το ήθελα! Βρέθηκα να οδηγώ σε επαρχιακό δρόμο με ελλιπέστατη σήμανση. Απόλυτη σιωπή, κανένα σημείο ζωής, και σε κάθε στροφή το στερέωμα να περιστρέφεται. Μετά από 45΄ άρχισαν οι αμφιβολίες, που σε λίγο θα γίνονταν ανησυχίες και όδευαν ολοταχώς προς κατάσταση φόβου. Σταμάτησα, έσβησα τη μηχανή, έσβησα και τα φώτα για να μη δίνω στόχο, το mercedes . . . μεγάλη πρόκληση. Ένα τριζόνι έσπευσε να με συντροφεύσει. Υπάρχει ζωή. Και ένας Γαλαξίας, σε απόσταση αναπνοής, έμοιαζε να μου προσφέρει νεφελώματα προστασίας. Διέκρινα αχνά και κάτι πετρελαιοπηγές, τα αλογάκια που κινούν ατέρμονα την κεφαλή τους, πάνω-κάτω. Κάτι κινείται, είπα. Περιέφερα τη ματιά μου. 30ο πάνω από τον ορίζοντα, εστίασα στον γνώριμο σχηματισμό. Εδώ είμαστε. Έδειξα στον εαυτό μου . . . να, η Μεγάλη Άρκτος, των επτά αστεριών, σαν κατσαρόλι. Λίγο πιο δεξιά η Μικρά Άρκτος, άλλα επτά αστέρια σε ανάστροφο μικρότερο σχήμα κατσαρολιού, και στην άκρη της ουράς της ένα πιο λαμπερό αστέρι, το μόνο σταθερό αστέρι του βόρειου ημισφαίριου. Ο Πολικός Αστέρας. Ναι, στην προέκταση της Αρχαίας Κασσώπης από την αυλή μου, θυμήθηκα. Κατάλαβα, πήγαινα σε λανθασμένη κατεύθυνση. Συνήλθα, διόρθωσα, συνέχισα, με τις πολικές αρκούδες στα δεξιά μου. Αστροναυτιλία! Έφθασα στο γιατάκι μου πριν συναντήσω την ανατολή του ήλιου . . .
‘‘Ο Ήλιος είναι το κέντρο του ηλιακού συστήματος και η Γη, όπως και άλλοι πλανήτες, περιστρέφονται περί τον άξονά τους και κινούνται γύρω από τον Ήλιο’’, θα συμπεράνει ο Κοπέρνικος, 15ος μ.Χ. αιώνας. Αλλά, πολύ γρήγορα θα λάβει σχετική επιστολή από τον Καρδινάλιο – Αρχιεπίσκοπο, ‘‘Ούτως, σοφολογιότατε, χωρίς να επιθυμώ να είμαι άκαιρος, σας ικετεύω μετ’ εμφάσεως να κοινωνήσετε την ανακάλυψή σας στον κόσμο των διανοουμένων και να μου αποστείλετε το συντομότερο τις θεωρίες σας περί Σύμπαντος’’. Βέβαια πολύ σύντομα θα λάβει και άλλη πρόσκληση, ‘‘Παρακαλώ προσέλθετε δι’ υπόθεσίν σας’’!
E pur si muove (και όμως κινείται), θα πει ο Γαλιλαίος, και θα συμπληρώσει, «Δεν νοιώθω υποχρεωμένος να πιστέψω πως ο ίδιος ο Θεός, που μας προίκισε με αισθήσεις – λογική – και πνεύμα, μας προόριζε να απαρνηθούμε τη χρήση τους και με κάποιους άλλους τρόπους να μας δώσει τις γνώσεις που μπορούμε να αποκτήσουμε μέσω αυτών». Στρωτά πράματα . . . αλλά μην στιγματιστούμε από παραπτώματα περιττολογίας!
Μία (δεξιόστροφη πάντα) μεταβολή από τον πολικό αστέρα προς το νότο, στις 180ο, 45ο πάνω από τον φυσικό ορίζοντα, εύκολα διακρίνουμε τον αστερισμό ( ο Σταυρός) του Νότου. Οριοθετείται από τρία λαμπερά αστέρια και ένα τέταρτο κάπως αμυδρό.
«Βάρδια, πλάϊ σε κάβο φαλακρό,//κι ο Σταυρός του Νότου με τα στράλια.//Κομπολόι κρατάς από κοράλλια//κι άκοπο μασάς καφέ πικρό». Ναι, ο Νίκος Καββαδίας μάς ταξιδεύει και μας άστρο-προσανατολίζει, «Το Άλφα του Κενταύρου μια νυχτιά//με το παλλινώριο πήρα κάτου.//Μού ‘πες με φωνή ετοιμοθάνατου://Να φοβάσαι τα’ άστρα του Νοτιά».
Πράγματι, Σταυρός του Νότου και Κένταυρος, γειτονεύουν. Πάρα πολλά τα ορατά αστέρια που τον ορίζουν. Τεράστιος σε έκταση και προφανώς και σε βάθος. Παρά το γεγονός ότι βρίσκεται ολόκληρος στο νότιο μέρος της ουράνιας σφαίρας, είναι κατά το μεγαλύτερο μέρος ορατό από την Ελλάδα, έχοντας τον λύκο (το ‘‘θηρίο’’ της εποχής του Πτολεμαίου) στο αριστερό χέρι και τον Θύρσο στο άλλο. Πώς να προβάλεις, όμως, τη μορφή ενός Κένταυρου (ανθρώπινο το άνω μέρος του σώματος και αλογίσιο το κάτω) στο σχήμα ενός χαώδους αστερισμού και να τα ταυτίσεις; Ποιά αχαλίνωτη φαντασία μπορεί να ταυτιστεί με μια δυσδιάκριτη πραγματικότητα; Το α (Άλφα), του Καββαδία, λοιπόν, αποτελεί τριπλό αστρικό σύστημα του Κενταύρου, τα μέλη του οποίου είναι σήμερα οι κοντινότεροι στη Γη αυτόφωτοι αστέρες μετά τον Ήλιο. Κάτι περισσότερο από τέσσερα εκατομμύρια έτη φωτός, από εμάς.
Και τώρα, κλείνουμε επ’ αριστερά, (παρωχημένη μόδα, βέβαια!), στις 090ο. Σε αυτή τη διόπτευση, ο Δημητράκης ο Τζάνες επιχειρεί ένα νυκτερινό Loop με F-104G. Παρατηρεί, ότι, όταν ο τεχνητός ορίζοντας του αεροσκάφους δείχνει γωνία ανόδου περίπου σαράντα πέντε μοίρες πάνω από τον ορίζοντα, το pitot του αεροσκάφους διεμβολίζει βελούδινα τη λάγνα Ανδρομέδα. Ναι, κάθε Ανδρομέδα περιμένει τον Περσέα της να την απελευθερώσει. Αλλά και πάντα υπάρχει μία Μέδουσα έτοιμη να την κατασπαράξει. Χμ! Στα υπόψη! Τρείς, λοιπόν, είναι οι λαμπεροί αστέρες από τους οποίους αναγνωρίζεται. Είναι από τους αστερισμούς που περιλαμβάνονται στη ‘‘Μαθηματική Σύνταξη’’ του Πτολεμαίου. Η έκτασή του, πλούσια σε καμπύλες, καταλαμβάνει 720 τετραγωνικές μοίρες στο ουράνιο στερέωμα. Είναι ο 19ος σε μέγεθος αστερισμός. Ναι, ο μέγας γαλαξίας της Ανδρομέδας, γειτονικός του δικού μας Γαλαξία, είναι το μακρινότερο ουράνιο ‘‘αντικείμενο’’, ορατό με γυμνό οφθαλμό. Το φως, λέει η επιστήμη, από τους πιο μακρινούς γαλαξίες, που μπορούμε να παρατηρήσουμε, έφυγε από εκεί πριν από 13,8 δισεκατομμύρια έτη φωτός. Προσιτά πράγματα . . .
Αλλά, ο Δημητράκης δεν πρέπει να παρασυρθεί. Οι αστερισμοί που φέρουν ονόματα από τον σχετικό μύθο, Περσέας κ.α. συνιστούν ακαταγώνιστη μαγεία, και θα πρέπει, άλλη επιλογή δεν έχει, να συνεχίσει να έλκει gently το χειριστήριο, με πτερυγικό φόρτο τουλάχιστον 4 G’s, μέχρι να βρεθεί στην ανάστροφη, στα δέκα οκτώ χιλιάδες πόδια, και ταχύτητα στα όρια της απώλειας στηρίξεως. Εκεί θα δεχθεί τις θωπείες της ‘‘Κόμης της Βερενίκης’’, με τα τριάντα επτά αστέρια, ορατά με γυμνό οφθαλμό. Κάποιος Πτολεμαίος αναχώρησε από την Αίγυπτο για να υποστηρίξει την αδερφή του, στον τρίτο Συριακό πόλεμο. Η γυναίκα του, Βερενίκη, που την είχε αφήσει στο νυφικό κρεβάτι, αφιέρωσε στη θεά Αφροδίτη τα πλούσια μαλλιά της, προκειμένου ο Πτολεμαίος να επιστρέψει ασφαλής.
Ασφαλής, πλέον, αισθάνεται και ο πιλότος μας. Έχει μετατρέψει τον ελιγμό Loop σε Immelman, και το Starfighter έχει απομακρυνθεί από τις ακραίες περιοχές του φακέλου πτήσεως. Είναι στην upright position με τις πτέρυγες οριζόντιες, και είναι επιτρεπτές κάποιες, έστω κλεφτές, ματιές στο ουράνιο στερέωμα. Διαπιστώνει ότι τον συντροφεύει ο Πήγασος (πηγός=ισχυρός), το ολόλευκο φτερωτό άλογο, ο Ημιφανής Λίβυς Ίππος, με αναβάτη τον Βελλερεφόντη. Είχε γεννηθεί από το αίμα της Μέδουσας, που έπεσε στη θάλασσα, όταν την αποκεφάλισε ο Περσέας, κατά διαταγή του Ποσειδώνα. Τον βρίσκουμε δίπλα στον αστερισμό της Ανδρομέδας, αλλά χωρίς τον αναβάτη του, του οποίου η επιθυμία να φθάσει στον ουρανό απετέλεσε ύβρι και ο Ζεύς κέντρισε τον Πήγασο, που αφηνίασε και ο Βελλερεφόντης βρέθηκε πεσμένος στη γή.
Και καθώς ο Αστρομαχητής βυθίζεται, για να βρεθεί μεγαλοπρεπώς σε γωνία καθόδου 30Ο , με γήινο προορισμό, ο διαμήκης άξονας του αεροσκάφους τέμνει διαγώνια τον ουράνιο ισημερινό, τη νοητή επέκταση του ισημερινού της Γης, και περνά ανάμεσα από τα δύο τμήματα, Κεφαλή – Ουρά, του αστερισμού που φέρει την ονομασία Όφις, με τους πενήντα έναν ορατούς αστέρες. Όχι, ποτέ ένας πιλότος δεν θα παραδεχθεί, ότι τον ‘‘ζώσανε τα φίδια’’, όταν μάχεται, στον πόλεμο και στην ειρήνη. Δεν υπάρχει τέτοια πολυτέλεια χρόνου. Και οι συμπεριφορές ‘‘φιδιού’’ ουδέποτε συνάδουν με τη μεγαλοπρέπεια της πτήσης, την ταυτόσημη έννοια της ελευθερίας. Υπάρχει δόξα για όλους. Και είναι ίδια η δόξα αν νικήσεις τον εχθρό σου με την ευγένεια σε καιρό ειρήνης, όπως και με τα όπλα σε καιρό πολέμου, επιμένει ο Ουμπέρτο Έκο.
Πόσο μετατοπίσθηκε, άραγε, η ουράνια σφαίρα, όση ώρα κουβεντιάζουμε; Απροσδιόριστο. Κάθε αστερισμός έχει τη δική του ανεξάρτητη περιστροφή και κίνηση. Μια παρατεταμένη παρατήρηση θα μας δείξει, ότι, όταν εμφανίζονται οι Πλειάδες, αργά το βράδυ, αυτός ο τριγωνικού σχήματος αστερισμός των επτά ορατών αστέρων, κάπου ανατολικά και σχετικά ψηλά, πολλοί άλλοι αστερισμοί έχουν ήδη αρχίσει να βυθίζονται στον ορίζοντα. Όπως τώρα, ο Ωρίων. Είναι ο τελευταίος ουράνιος ξεμυαλιστής που προσπαθεί να αποσπάσει την προσοχή του Δημητράκη, πριν ο ίδιος αφοσιωθεί στα γήινα. Είναι ένας από τους περισσότερο εκτεταμένους αστερισμούς, με ξεχωριστό τον αστέρα α (άλφα), έναν παλλόμενο υπέρ-γίγαντα. Το φόβητρο των ναυτιλλομένων. Η καταστροφή του Ρωμαϊκού στόλου στον Α’ Καρχηδονικό πόλεμο αποδόθηκε στον απόπλου του στόλου κατά την εποχή της ανατολής του Ωρίωνα, ο οποίος, εκτός των άλλων, είναι και μπερμπάντης. Μνηστευμένος με την ‘‘Πούλια’’ (Πλειάδες), τρέχει συνεχώς πίσω της.
Ναι, ‘‘ Όλυμπος 10’’, καλή προσγείωση και προσοχή στα Flaps, έχουν στοιχίσει ζωές συναδέλφων. Και επειδή, όπως θυμάμαι, σου αρέσει η έρευνα, προσπάθησε να μάθεις, πώς ο Ερατοσθένης, 3ος π.Χ. αιώνας, πληροφορήθηκε, ότι στη Συήνη, σημερινό Ασουάν, ο ήλιος το μεσημέρι του καλοκαιρινού ηλιοστασίου, 21 Ιουνίου, όπως προσδιορίστηκε από τον Πυθαγόρα τον 6Ο π.Χ. αιώνα, ρίχνει τις ακτίνες κάθετα στον ορίζοντα, και ότι φωτίζει τον πυθμένα ενός πηγαδιού! Και κάτι άλλο, αν δεις τίποτε φωτιές από κει πάνω στον πλανήτη Γη, μην παραλείψεις να τηλεφωνήσεις στο “112”. Επί τέλους, λειτουργεί!
Ώρα να τα μαζεύουμε και μείς! Πίσω στη γήινη ματαιότητα, λοιπόν. Δεν θα ασχοληθούμε με τον ζωδιακό κύκλο. Είναι ατομική υπόθεση. Να, ο Τοξότης, στην περίπτωσή μας, «Η ανεξαρτησία είναι η βασική αρχή ενός ‘‘Τοξότη’’, που λαχταρά, την περιπέτεια και τον ενθουσιασμό, και υποδέχεται κάθε είδους αλλαγή με ανοιχτές αγκάλες. Είναι ζώδιο της φιλοσοφίας και της εξερεύνησης. Η ελευθερία γι’ αυτόν είναι πολύ σημαντική». Τρομάρα μας!
Ούτε θα ασχοληθούμε με τους πλανήτες, τους τέσσερις εσώτερους, τους γήινους, Ερμής – Αφροδίτη – Γη – Άρης, και τους τέσσερις εξώτερους, Δίας – Κρόνος – Ουρανός – Ποσειδώνας. Αν και ο οκτάχρονος Ιάσωνας εξακολουθεί να με τσιγκλάει, ‘‘Παππού, πόσα χρόνια θα ζούσαμε αν είχαμε γεννηθεί στον Δία; Και πόσες ώρες θα κοιμόμασταν εκεί πάνω;’’! Γνωρίζει, ότι μία περιστροφή περί τον Ήλιο τού μεγαλύτερου πλανήτη του ηλιακού μας συστήματος διαρκεί δώδεκα γήινα χρόνια, αλλά μία περιστροφή περί τον άξονά του, αυτού του ουράνιου γίγαντα, συμπληρώνεται σε μόλις δέκα γήινες ώρες. Ώρα για . . . pull to cage!
Είναι καιρός, πλέον, για να μη θεωρηθούμε ‘‘χαμένοι στο διάστημα’’, να ψάξουμε το μέσον που θα μας επιστρέψει στη γήινη κανονικότητα. Κάποιος Ηνίοχος μας αναμένει . . .
Ναι, ο αστερισμός του Ηνίοχου μεσουρανεί τον Ιανουάριο, αλλά ένα μέρος του είναι αειφανές στις χώρες του βόρειου ημισφαίριου. Απεικονίζει τον μεστό εμπειριών, σώφρονα και ακαμάτη, που κρατά τα ηνία του ουρανού, με μια κατσίκα στην αγκαλιά του, εκεί αριστερά στη σηματοδότρα του ουρανού, Μεγάλη Άρκτο. Εστιάζουμε στον α (Άλφα) του Ηνίοχου, το φωτεινότερο αστέρι του αστερισμού, γνωστό με το ιδιαίτερο όνομα ‘‘Αίγα’’, η οποία ταυτίζεται με την Αμάλθεια, την κατσίκα που ανέθρεψε τον Δία στο Δικταίο άντρο της Ίδης στην Κρήτη, γνωστό το αστέρι και ως ‘‘κέρας της αμάλθειας’’. Είναι το ιερό αστέρι για πολλούς λαούς της Ανατολής. Σαράντα πέντε, περίπου, έτη φωτός από εμάς. Μια τσιγάρα δρόμος!
Αυτόν τον αστερισμό ψάχνουμε! Η επίδειξη εμπιστοσύνης σ’ αυτόν, από μέρους μας, για να μας ‘‘πάει’’, είναι το περιεχόμενο της Μεταφοράς, ως σχήμα λόγου, που παραπέμπει σε χαλιναγώγηση και προσμονή ‘‘αφθονίας’’. Ο Ηνίοχος των Δελφών πήρε πολλά από τον Ηνίοχο του ουρανού. Και αυτός απεικονίζει τη στιβαρότητα και την ήρεμη εσωτερική δύναμη, τους πυλώνες της ηγεσίας, με μάτια που μαγνητίζουν και που αντανακλούν ήθος, ισορροπία και αποφασιστικότητα.
Δεν ξέρω αν θα τα καταφέρουμε. Ο αστερισμός είναι ακόμα στην ‘‘ανατολή’’ του . . . Πάντως, η πληροφορία, ότι επίκειται μετονομασία του ‘‘Ηνίοχου’’ σε αστερισμό του ‘‘Κυριάκου’’, ελέγχεται ως ανακριβής!

Καλό μήνα σε όλους! 1 Αυγούστου 2019. Γρηγόριος Δημ. Νούσιας – Αεροπόρος.