Προοίμιο 
Αγανακτήσαμε όλοι μας πριν λίγες μέρες, όταν είδαμε με τα ίδια τα μάτια μας, όπως το μετέδωσαν όλα ΜΜΕ, ένα αγοράκι «καρφωμένο» στο αναπηρικό καροτσάκι να περιμένει μαζί με τον υπομονετικό Πατέρα του επί τρία τέταρτα της ώρας για να έλθει ο οδηγός του παράνομα σταθμευμένου οχήματος επάνω στη διάβαση-λωρίδα ατόμων με ειδικές ανάγκες!
Αναρωτηθήκαμε εάν εφαρμόσθηκε ο νόμος ή απλά σεβαστήκαμε το νόμο για την προστασία των προσωπικών δεδομένων του παραβάτη. Μικρή, όμως, σημασία έχει το εάν επιβλήθηκε κάποιο πρόστιμο. Προς τι, όμως, και η δική μας αγανάκτηση; Αφού καθημερινά και σε κάθε βήμα της ζωής μας διαπιστώνεται και μια παράβαση! Δεν τηρείται ο κάθε νόμος, όταν δεν μας αρέσει! Αρκεί το να βολευόμαστε εμείς. Νόμοι απαγόρευσης του καπνίσματος, κοινής ησυχίας, περί κυκλοφορίας και τόσοι άλλοι είναι στην πράξη ανενεργοί από τη ψήφισή τους! Και κάτι ακόμη χειρότερο. Μια ατμόσφαιρα βαρβαρότητας επικρατεί, σχεδόν, σε όλες τις φάσεις της ζωής μας! Έχει αλλοιωθεί, εάν δεν έχει μηδενιστεί, ο ανθρωπισμός μας. Η αιδώς βρίσκεται σε αποδρομή και, δυστυχώς, η αστυνόμευση και η δικαιοσύνη είναι ανεπαρκείς για να καλύψουν τις επιτακτικές ανάγκες εύρυθμης λειτουργίας της Κοινωνίας μας.
Ο αλληλοσεβασμός βρίσκεται σε ύφεση. Θεωρούμε τον εαυτό μας, ως εάν το κέντρο του κόσμου, το χειρότερο του δίνουμε αιωνιότητα και το κάκιστο παντοδυναμία. Στην παραζάλη μιας ατομικής προσωρινής επιτυχίας ο άνθρωπος κατέβαλε κάθε προσπάθεια για απόκτηση δύναμης για εξουσία και επιβολή, για απόκτηση υλικού πλούτου αλλά και όγκου γνώσεων και επιτηδειοτήτων και πάλι με απώτερο σκοπό την υπεροχή του και την επιβολή στον διπλανό του. Και όμως η ανησυχία, το στρες και ο φόβος δεν μειώθηκαν. Γιατί συνεχώς αναφύονται αναδράσεις και εχθρικές αντιδράσεις που προκαλούν σχεδόν βάρβαρο και εχθρικό κλίμα συμβίωσής μας. Έτσι η δυστυχία βασανίζει ακόμη την ανθρωπότητα, παρά την πελώρια παραγωγή υλικών αγαθών. Ο άνθρωπος έχει ξεχωριστές ποιότητες, που του προσδίδουν την ανθρωπινότατα, αλλά αυτές οι ποιότητες είναι λεπταίσθητης και εσωτερικής υφής. Επειδή, όμως, προτεραιότητα δίνεται στο φαίνεσθαι και όχι στην ουσία ουσιαστικά απουσιάζουν από την κοινωνική ζωή μας η ορθή αγωγή και ανατροφή, όπως και η καλλιέργεια των ήπιων δυνάμεων συνοχής, που ενοποιούν το ανθρώπινο σύνολο και το μετατρέπουν σε ζωντανή οντότητα,( κοινωνία και κοινότητα), από την οποία αναδύονται δυνατότητες για ανάπτυξη ευγενούς πολιτισμού.
* Ο,τιδήποτε δίνει εύλογη αφορμή για σκέψη ή ενέργεια
