Προοίμιο
« Η γλώσσα που μου αρέσει είναι μια γλώσσα απλή και αφελής, ανεπιτήδευτη, ίδια στο στόμα και ίδια στο χαρτί, μια γλώσσα ζουμερή , κοφτή και πυκνή, όχι λεπτεπίλεπτη και περιποιημένη….», αυτά έλεγε ο Μονταίνιος και είχε δίκαιο. Πάντα προτιμάμε μια αλήθεια απλή, αντίστοιχη με την πολυπλοκότητα της πραγματικότητας, αλλά δίχως το βάρος της σύγχυσης του πνεύματος.
Η απλότητα είναι ευφυία και τέχνη αλλά και αρετή. Να λέμε την αλήθεια. Να λέμε το πολύπλοκο πιο απλά, αλλά ουσιαστικά, χωρίς προσποίηση. Απλότητα του αληθινού και ας είναι πολύπλοκο. Πόσο εύκολο είναι αυτό; Απλό είναι το απέριττο. Ό,τι απαιτείται για να κατανοηθεί σωστά κάτι, χωρίς να μειώνεται η ουσία του. Δεν ταυτίζεται με το απλοϊκό. Είναι μια λεπτή προσέγγιση της αλήθειας, χωρίς φτιασίδια που την αλλοιώνουν. Μια αρμονική θεώρηση των μερών με ματιά διαφάνειας. Απλό, αλλά και τόσο δύσκολο. Αξίζει πολύ και συνιστά μια αρετή, που την κατορθώνουν ελάχιστοι.
