Προοίμιο
Τα τελευταία δέκα χρόνια γίναμε, όλοι μας, αυτόπτες μάρτυρες σημαντικών προκλήσεων. Μια μη «αναμενόμενη» που ονομάσθηκε, συσταλτικά, «οικονομική κρίση» μάς προκάλεσε ανυπέρβλητες δυσχέρειες και υποθηκεύσαμε για δεκάδες χρόνια το μέλλον μας σέρνοντας τα παιδιά μας σε δύσκολα μονοπάτια. Ένας άγνωστος(!) ιός που ξεπετάχθηκε, από το τίποτε, στην Κίνα και ταχύτατα διαδίδεται σε παγκόσμια κλίμακα και έχει προκαλέσει μια αβάσταχτη μελαγχολία για όλη πλέον την ανθρωπότητα, για τις απρόβλεπτες συνέπειες, όχι μόνον, στην υγεία. Και ένα τρίτο ξέσπασμα που έπεσε, μάλλον απρόσμενα για το ευρύ κοινό, στην Πατρίδα μας, τα ανεξέλεγκτα κύματα μεταναστών και προσφύγων!

Όλα αυτά, μαζί με όσα άλλα προβλήματα αντιμετωπίζουμε ως άτομα, οικογένειες και Λαός μάς τάραξαν σε σημαντικό βαθμό από μια αυταπάτη! Μας έβγαλαν ξαφνικά από ένα λήθαργο που ζούσαμε Αιφνιδιαστήκαμε, γιατί είμαστε ανημέρωτοι και απροετοίμαστοι. Μας αρέσει να πιστεύουμε σε, ό,τι μας βολεύει, λες και όλα εξελίσσονται για χατίρι μας. Όλα ρυθμίζονται αυτόματα και μας τα εξασφαλίζουν «άλλοι»! Μας αρέσει να αγνοούμε ότι η ζωή είναι δική μας προσωπική, οικογενειακή και εθνική υπόθεση πρώτα από όλα! Βλέπουμε το δένδρο και χάνουμε το δάσος. Αισθανόμαστε, σκεπτόμαστε και πράττουμε ως μεμονωμένα άτομα και αγνοούμε τους θεσμούς και τα κοινές αξίες που μας ενώνουν. Θεωρούμε ότι ο Κόσμος έγινε για μας αδιαφορώντας για τον διπλανό μας και ας είναι ο αδελφός μας ακόμη! Το «εγώ μας» κυριαρχεί απόλυτα! Για όλα φταίνε οι άλλοι. Εμείς απλά απολαμβάνουμε. Έτσι αναδύεται μια αφόρητη ακηδία, τις συνέπειές της οποίας πληρώνουμε. Τίποτε δεν μας χαρίζεται εάν, πρώτα εμείς οι ίδιοι δεν το φροντίσουμε. Αυτό είναι απαράβατος νόμος και οι παραβάτες αυτοτιμωρούνται. Και η ποινή είναι αβεβαιότητα, άγχος, φόβος ακόμη και ο τρόμος! Το πρόταγμα είναι: Τι μπορούμε να κάνουμε;

PDF