Οι δρόμοι είναι μνημεία χωρίς μνημεία με την κλασική αντίληψη. Είναι χώρος τιμής. Αποτελούν τον τόπο που μνημονεύουμε και τιμούμε κάποιον και διατηρούμε την μνήμη του άσβεστη και μακριά από την λήθη δίνοντας το όνομά του σε ένα δρόμο.
Nικολά Πουσέν: ''Χορεύοντας στη μουσική του Χρόνου'
Το πατρικό μου σπίτι βρίσκεται στην οδό Γρηγορίου Ε’. Πάντα αναρωτιόμουν γιατί δεν ήξερα, γιατί έδωσαν το τιμητικό όνομα ενός δρόμου σε αυτόν τον πατριάρχη. Σκέφτηκα, άρα κάτι σπουδαίο θα έκανε. Ο από Σμύρνης μητροπολίτης Γρηγόριος και κατόπιν Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως δεν πρόφτασε να καταδικάσει και να αφορίσει τον Ρήγα, τον Μέγα Ρήγα εξαιτίας των ενεργειών του για την εδραίωση του μεγάλου Σηκωμού, το 1821 και ο Σουλτάνος, διά αυτήν του την ανυπακοή διέταξε τον αποκεφαλισμό του. Ο Κοραής θα έρθει να επιβεβαιώσει τις ενέργειες των προαναφερθέντων προσώπων.