Στις 11 Ιανουαρίου 1989 ο Κωνσταντίνος Καραμανλής είπε την περίφημη φράση: «η χώρα μετεβλήθη σε ένα απέραντο φρενοκομείο». Εκτός από το σκάνδαλο Κοσκωτά και τη «17 Νοέμβρη», δεν θυμάμαι να είχαμε άλλα θέματα τότε. Διερωτώμαι τι θα έλεγε σήμερα ο Κωνσταντίνος Καραμανλής. Το «απέραντο φρενοκομείο» είναι πολύ φτωχό για να αποδώσει τη σημερινή κατάσταση. Απέναντι σε όσα απίθανα και τρελά συμβαίνουν, το περιβάλλον του φρενοκομείου μοιάζει σαν Ακαδημία λογικής.

Αρχίζω με το πλέον ελαφρύ σύμπτωμα σχιζοφρένιας. Στην «ΚτΚ» στις 8 Οκτωβρίου 2017 δημοσιεύτηκαν τα ευρήματα έρευνας του Πανεπιστημίου Μακεδονίας. Στην ερώτηση: «ποιος υποστηρίζει ή δεν υποστηρίζει τα εθνικά συμφέροντα της χώρας μας διεθνώς...», το 43,5% λέει ότι ο Βλ. Πούτιν μας υποστηρίζει ενώ για την Αγγέλα Μέρκελ μόνο το 29,5% λέει ότι υποστηρίζει τα συμφέροντά μας διεθνώς. Αναζήτησα να βρω πράξεις ή δηλώσεις του Βλ. Πούτιν που να τεκμηριώνουν την υποστήριξή του, αλλά μάταια. Δεν βρήκα απολύτως τίποτα. Οι μόνες αναφορές ήταν οι επισκέψεις (αρχές 2015) της νεοεκλεγείσας κυβέρνησης του Σύριζα στη Μόσχα, που συνοδεύτηκαν με τις δουλοπρεπείς υποκλίσεις του Λαφαζάνη, οι οποίες όμως δεν συγκίνησαν τον Πούτιν ώστε να μας δώσει χρήματα για να απαλλαγούμε από τους μισητούς Ευρωπαίους. Στην ίδια έρευνα οι ίδιοι ερωτώμενοι απάντησαν σε τρεις ερωτήσεις σχετικά με ζητήματα εξωτερικής πολιτικής ως έξης: Στο θέμα της επίλυσης του Κυπριακού το 31% ότι μας στηρίζει η Ε.Ε. ενώ μόνο το 25% ότι μας στηρίζει η Ρωσία. Στις Ελληνοτουρκικές σχέσεις, το 35,5% η Ε.Ε. ενώ η Ρωσία μόνο το 21,5% και στο θέμα της ονομασίας της ΠΓΔΜ το 24,5% η Ε.Ε. ενώ μόνο το 14,5% η Ρωσία. Πώς συμβιβάζονται αυτές οι θέσεις με την υποστήριξη του Πούτιν στα εθνικά θέματα, απαιτούνται υπερβατικές γνώσεις τις οποίες δεν διαθέτω.

Τα πράγματα όμως γίνονται χειρότερα από άλλα ευρήματα της έρευνας. Στην ερώτηση «Σε ποια χώρα (εκτός Ελλάδος) θέλετε να σπουδάσει το παιδί σας», το 68% θέλει την Ε.Ε. ενώ μόνο το 3,5% προτιμά τη Ρωσία. Σε παρόμοια ερώτηση για τις χώρες παραμονής και απασχόλησης τα ποσοστά είναι σχεδόν ίδια: 65% προτιμούν την Ε.Ε. ενώ μόνο το 4% τη Ρωσία. Και ενώ οι περισσότεροι (59,5%) υποστηρίζουν πως στη Ρωσία η δημοκρατία δεν λειτουργεί αποτελεσματικά και δεν υπάρχει σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων (51,5%), εντούτοις, εμείς οι δημοκράτες που δεν σηκώνουμε μύγα στο σπαθί μας έχουμε ιδιαίτερα θετικά γνώμη για τη Ρωσία (57,5%), και για τον Πούτιν ακόμα μεγαλύτερη (67%). Αν μπερδευτήκατε, μην ανησυχείτε, άλλοι είναι οι μπερδεμένοι και όχι εσείς. Μπερδεμένοι είναι οι 1.023 που απάντησαν στην έρευνα!

Ελάτε όμως να δούμε ένα άλλο σύμπτωμα. Μέχρι τώρα ξέραμε ότι οι καλοί επικηρύσσουν τους κακούς. Στην Ελλάδα όμως φαίνεται ότι οι κακοί μπορούν επικηρύξουν τους καλούς. Αυτό συνέβη στην περίπτωση του καθηγητή του Παντείου Πανεπιστημίου Αγγελου Συρίγου. Με πανάκριβες τετράχρωμες αφίσες (αλήθεια ποιος πλήρωσε για την εκτύπωση), τις οποίες υπογράφουν οι «Διαρρήκτες της Φοιτητικής Κουλτούρας», στοχοποιούν τον Αγγελο Συρίγο: «αυτός είναι ο φασίστας». Πώς απέκτησε τον τίτλο του φασίστα ο καθηγητής έχει τη δική του ιστορία τρέλας. Στα μέσα Φεβρουαρίου 2017, ο καθηγητής είδε κάποιον να μουντζουρώνει τον τοίχο του Πανεπιστημίου. Όταν τόλμησε να του κάνει παρατήρηση ξυλοκοπήθηκε άγρια από τρεις, χρειάστηκε να νοσηλευτεί σε νοσοκομείο και του έγιναν ράμματα στο κεφάλι. Ο «φασίστας» όμως επέμενε και φαίνεται ότι αναγνωρίστηκαν οι δράστες, ένας εκ των οποίων ήδη καταδικάστηκε τον Απρίλιο σε 12μηνη φυλάκιση με αναστολή. Είναι αξιοσημείωτο ότι ο κατηγορούμενος δεν παραβρέθηκε στη δίκη, αλλά εκπροσωπήθηκε από τη δικηγόρο του η οποία για να τον υπερασπίσει δήλωσε ότι ο πελάτης της «αντιμετώπιζε κάποια ψυχολογικά προβλήματα». Από τότε ο «φασίστας» καθηγητής δεν μπορεί να βρει την ησυχία του σε οποιοδήποτε μέρος της Ελλάδας. Είναι πολλά αυτά που συμβαίνουν στα Πανεπιστήμια, αλλά έχουμε τόσο αλλοτριωθεί που πλέον περνάνε απαρατήρητα. Είναι το φαινόμενο του «σπασμένου παράθυρου». Σύμφωνα με τη θεωρία αυτή, αν σε ένα κτίριο υπάρχει ένα σπασμένο παράθυρο όλοι το προσέχουν, αν όμως είναι πολλά παράθυρα σπασμένα κανένας δεν δίνει σημασία. Αυτό πιστεύω ότι έχει συμβεί στην Ελληνική κοινωνία σχετικά με τα Πανεπιστήμια.

Πάμε όμως τώρα σε ακόμα πιο σοβαρά θέματα. Πρόσφατα η τέως πρόεδρος της Βουλής (μας γεμίζει υπερηφάνεια ότι κάποτε την αναδείξαμε στο τρίτο τη τάξει Πολιτειακό Αξίωμα), κατά τη διαδρομή της από Αθήνα προς Καλαμάτα, σήκωσε τις μπάρες στα διόδια και πέρασε από εφτά σταθμούς χωρίς να πληρώσει. Περηφανεύτηκε, μάλιστα, σε πρωινή δημοφιλή εκπομπή ότι μόνο μία φορά πήρε κλήση για την παράβαση και ότι δεν σκοπεύει να πληρώσει το πρόστιμο. Είναι χαρακτηριστικό ότι πήγαινε στην Καλαμάτα για να συμπαρασταθεί σε κάποιον ο οποίος καταδικάστηκε σε φυλάκιση γιατί δεν πλήρωσε τα διόδια! Βιντεοσκόπησε τη δράση της, το ανάρτησε στην ιστοσελίδα της και πολλά κανάλια το έδειξαν σε διάφορες εκπομπές. Στην Ελλάδα της φαιδράς πορτοκαλέας μπορείς να παρανομείς, να καταγράφεις αυτοβούλως την παρανομία, αλλά κανένας να μη σε πειράζει. Πόσο ηλίθιοι πρέπει να αισθανόμαστε εμείς όλοι οι υπόλοιποι όταν κάθε φορά που περνάμε από σταθμούς διοδίων καταβάλλουμε το αντίτιμο; Διερωτώμαι πώς θα είναι η κοινωνία μας αν ο καθένας αποφασίζει τι πρέπει και τι δεν πρέπει να πληρώνει; Δεν υπάρχει πολιτισμένη ή λιγότερο πολιτισμένη χώρα όπου να συμβαίνουν αυτά τα απαράδεκτα τρελά και να τη «βγάζουν καθαρή» οι υπαίτιοι.

Φαίνεται όμως ότι η βιντεοσκόπηση παραβατικών πράξεων είναι στη μόδα. Τα ξημερώματα της 8ης Οκτωβρίου, ομάδα «αγνώστων» έσπασε με βαριοπούλες όλες τις τζαμαρίες στο ισόγειο της Γενικής Γραμματείας Πληροφορικών Συστημάτων σαν ένδειξη διαμαρτυρίας για τους φόρους που επιβάλλει το κράτος. Βιντεοσκόπησαν τη δράση τους και την ανάρτησαν σε σελίδα του αντιεξουσιαστικού χώρου. Μαθαίνω ότι κατά την επιχείρηση είπαν στον αστυνομικό φρουρό του κτιρίου «μην ανακατεύεσαι και δεν θα σε πειράξουμε», πράγμα το οποίο έκανε. Όταν έφυγαν, άφησαν τις βαριοπούλες σαν ενθύμιο στον χώρο που κατέστρεψαν. Φαίνεται ότι αυτή την πρακτική τη συνηθίζουν, ώστε να απαλλάσσονται από τα τεκμήρια του εγκλήματος, αλλά έτσι διαπιστώνεται ότι διαθέτουν άπειρους πόρους ώστε να αγοράζουν νέα εργαλεία καταστροφής κάθε φορά. Κάποιος μάλιστα αστυνομικός που βρέθηκε στο κτίριο μετά το συμβάν είπε ότι «για κάθε τέτοια ενέργεια, αυτοί πληρώνονται αδρά». Μίλησε για τρεις χιλιάδες ευρώ ανά επιδρομή. Δεν διευκρίνισε όμως ποιος τους πληρώνει. Μια φορά που τους πιάσανε στη Βουλή, η συντεταγμένη πολιτεία υποχρεώθηκε να τους μεταφέρει δωρεάν στο σημείο της σύλληψης και να τους ελευθερώσει επί τόπου. Για να δείξουν την ευγνωμοσύνη τους, εισέβαλαν σε… ξένη χώρα, στην Ισπανική Πρεσβεία. Αποτέλεσμα, ποινές «χάδι» με αναστολή. Να τι θα πει Ελλάδα!

Τέλος, για να συμπληρώσω την εικόνα, θέλω να σας διευκρινίσω ότι ανακάλυψα γιατί υπάρχει αστυνομική φρουρά στη γωνία Πατησίων και Στουρνάρη καθώς και στη Χαριλάου Τρικούπη στα γραφεία του ΠΑΣΟΚ. Οι αστυνομικοί χρησιμεύουν σαν στόχοι στους μπαχαλάκηδες. Αν δεν υπήρχαν οι αστυνομικοί, πολύ φοβούμαι ότι οι αναρχικοί θα έχαναν τον προσανατολισμό τους. Δεν μπορεί να υπάρχει άλλη εξήγηση. Όσες φορές έχουμε δει τις επιθέσεις με μολότοφ, οι αστυνομικοί απλά καίγονται. Φαίνεται ότι έχουν σαφέστατες οδηγίες: Δεν θα συλλάβετε κανέναν και δεν θα φύγετε από τις θέσεις σας, για να έχουν σαφέστατο στόχο τα «παιδιά» ώστε να εκτονώνονται, για να μην έχουμε χειρότερα. Είναι και αυτός ένας τρόπος αντιμετώπισης. Όχι πολύ ορθόδοξος, αλλά αποτελεσματικός. Έχετε φανταστεί τι θα γινόταν αν έφευγαν οι αστυνομικοί από τις θέσεις αυτές; Σίγουρα οι μπαχαλάκηδες δεν θα μπορούσαν να πετάνε μολότοφ χωρίς ανθρώπινο στόχο. Έτσι θα έπρεπε να αναζητήσουν νέους στόχους, πράγμα ανεπιθύμητο. Αστούς εκεί να εκτονώνονται. Σε κανονικό φρενοκομείο κυριαρχεί περισσότερη λογική!

Αναδημοσίευση από την Καθημερινή της Κυριακής 29/10/2017

* Ο κ. Ανδρέας Δρυμιώτης είναι σύμβουλος επιχειρήσεων.