Προοίμιο
Κανένα πρόσωπο γνώσης, όσο προικισμένο και εάν είναι, δεν θα μπορούσε να προβάλει στις μέρες μας έναν ισχυρισμό, όπως ο νεαρός Ιταλός πολυμαθής της Αναγέννησης Giovanni Pico Della Mirandola, ότι είχε καταφέρει να κατέχει το σύνολο της ανθρώπινης γνώσης! Ισχυρισμός που και σε εκείνη την εποχή ήταν μια χονδροειδής υπερεκτίμηση. Σήμερα η διαθέσιμη γνώση συγκεντρώνεται σε αναρίθμητα γραπτά κείμενα, που διατηρούνται σε βιβλιοθήκες και, όλο και περισσότερο, σε ηλεκτρονικές μνήμες, στις οποίες ο καθένας έχει πρόσβαση, αλλά των οποίων κανείς δεν μπορεί να αφομοιώσει παρά ένα ελάχιστο κλάσμα.
Οι ειδήμονες, μάλιστα, έχουν γλώσσες όλο πιο «ιδιωτικές».
Η πανανθρώπινη γνώση υπάρχει ως σώμα, αλλά είναι κομματιασμένη σε βαθμό που ολοκληρώνεται μόνο σε ένα δίκτυο από υπολογιστές. Όλα τα πνευματικά επιτεύγματα συγκεντρώνονται σε διάφορα είδη βιβλιοθηκών και συλλογών, στις οποίες η ελληνική λέξη «θήκη» συνιστά ένα καθολικό επίθημα (βιβλιοθήκη,
πινακοθήκη, δισκοθήκη…). Πολλές από αυτές τις «θήκες» είναι ερμητικά κλειστές και χρησιμοποιούνται περισσότερο για εμπορικό κέρδος και όχι πάντα χωρίς βλάβη των ανθρώπων. Ουσιαστικά ο άνθρωπος υποβαθμίσθηκε από απώτερος σκοπός σε μέσον εκμετάλλευσης. Από την απόλυτα εξειδικευμένη γνώση και τη διαρκώς αναπτυσσόμενη «τεχνητή νοημοσύνη» αναπτύσσονται επιτηδειότητες, αλλά δεν αναδύεται ηθική συνείδηση. Δεν προάγεται το αίσθημα της ηθικής συνύπαρξης, αλλά αναδεικνύονται ικανότητες ανταγωνισμού και αντιπαλότητας. Ο κόσμος κλυδωνίζεται από δυσπιστία, αβεβαιότητα, φόβο και απαισιοδοξία.