ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Οι ελληνοτουρκικές σχέσεις βιώνουν μια περίοδο κλιμάκωσης τα τελευταία τρία χρόνια. Χρονικό ορόσημο θα μπορούσε κανείς να προσδιορίσει
την επαύριον -με την ευρεία έννοια- του πραξικοπήματος (Ιούλιος 2016) κατά του Erdogan. Η επιδείνωση των σχέσεων είναι ορατή σε όλα τα μέτωπα αντιπαράθεσης των δύο χωρών με αυξητικά μεγέθη σε αριθμούς, ένταση και ποικιλία, των εκ μέρους της Άγκυρας, προκλητικών ενεργειών.

Σε αυτό το διευρυνόμενο φάσμα των τουρκικών προκλήσεων (και αντίστοιχων διεκδικήσεων) εντοπίζεται μια σημαντική αύξηση των υπερπτήσεων των γειτόνων πάνω από την μεθόριο του Έβρου αλλά και από νησιά του Αιγαίου και μάλιστα ορισμένα εξ αυτών μεγάλου μεγέθους και σημαντικού πληθυσμού και που δεν εντάσσονται στις διεκδικούμενες από την Τουρκία, «γκρίζες ζώνες».

Η παρούσα ανάλυση αποσκοπεί να εξετάσει τις παραμέτρους αυτής της συγκεκριμένης προκλητικότητας των γειτόνων παρουσιάζοντας επιδιώξεις της Άγκυρας και πιθανούς τρόπους ελληνικής αντίδρασης με αξιολόγηση των ενδεχομένων συνεπειών τους.

Η συνέχεια!

*Βλάχου Μαρία (Πολιτικός Επιστήμων)
Δασκαλάκης Ιπποκράτης (Αντιστράτηγος εα)
Ηλιόπουλος Δημήτριος (Πρέσβης ετ)
Κατσαρός Παναγιώτης (Αντιπτέραρχος εα)