«Δεσμευόμαστε για τη διεθνή τάξη που βασίζεται σε κανόνες. Δεσμευόμαστε να ενισχύσουμε τις διαβουλεύσεις όταν απειλείται η ασφάλεια ή η σταθερότητα ενός Συμμάχου ή όταν διακυβεύονται οι θεμελιώδεις αξίες και αρχές μας».
«Οι δεδηλωμένες φιλοδοξίες της Κίνας και η δυναμική στάση της συνιστούν συστημικές προκλήσεις για τη διεθνή, βασιζόμενη σε κανόνες, τάξη και για τους τομείς που σχετίζονται με την ασφάλεια της συμμαχίας».
«Όσο η Ρωσία δεν δείχνει ότι σέβεται το διεθνές δίκαιο και δεν σέβεται τις διεθνείς υποχρεώσεις και ευθύνες της, δεν μπορεί να υπάρξει επιστροφή στην κανονικότητα».
«Οι συνεχιζόμενες ξεχωριστές στρατηγικές διαδικασίες εντός του ΝΑΤΟ και της ΕΕ προσφέρουν μια μοναδική ευκαιρία να εντείνουμε περαιτέρω τις διαβουλεύσεις και τη συνεργασία μας για να ενισχύσουμε την ασφάλεια των πολιτών μας και να προωθήσουμε την ειρήνη και τη σταθερότητα στον ευρωατλαντικό χώρο και πέραν αυτού, επιβεβαιώνοντας ταυτόχρονα ότι το ΝΑΤΟ παραμένει το διατλαντικό πλαίσιο για ισχυρή συλλογική άμυνα και το ουσιαστικό φόρουμ για διαβουλεύσεις και αποφάσεις ασφαλείας μεταξύ των Συμμάχων».
1951. Και, ήταν δεν ήταν ούτε τριάντα. Και, είχε ήδη πέντε παιδιά. Το ένα το πρώτο, το έχασε στα δεκαοκτώ της. Ο παππούς μου, ο Γιώργος ο Σκρέκας, την πάντρεψε στα δεκάξι της, για να έχει ένα στόμα λιγότερο να ταίζει.
Και τη θυμάμαι, να κρατάει ένα σπίτι. Να ξυπνάει από τα άγρια μεσάνυχτα. Να ανοίξει το κοτέτσι. Να φουκαλήσει τη ρούγα. Να πάει στο πηγάδι κοντά 200 μέτρα, 3 4 φορές την ημέρα, από το σπίτι να γεμίσει και να κουβαλήσει δύο τρία γκιουμια νερό για να πλύνει τα κούτσικα, όταν θα ξυπνούσαν και τις άλλες χρήσεις της ημέρας. Να βράσει τα αυγουλάκια και να καψαλήσει το ψωμί για να φάνε προτού πάνε στο σχολειό.
Read more: Αναστάσιος Μπασαράς: Α ρε Μάνα, πόσο μεγάλη ήσουνα!
Μάρτιος 1945, λίγο πριν λήξει ο πόλεμος. Ο παππούς μου Αναστάσιος έκλεινε χρόνο μετά τη μαρτυρική του εκτέλεση από τους Γερμανούς. Την προηγούμενη Κυριακή είχαν το ετήσιο μνημόσυνο των 11 εκτελεσθέντων ανδρών του χωριού. Η Γιαγιά μου η Θεοπούλα, στα κατάμαυρα πενθούσε τον παππού μου.
Η οικογένεια μεγάλη στο δίπατο παλιό σπίτι, πέντέξη χιλιόμετρα, κοντά στο ποτάμι νότια και δυτικά των Μετεώρων, στην Περιστέρα. Νοματαίοι 14. Η μάνα μου, Κατερίνα, με την κοιλιά στο στόμα, στα 27 της περίμενε τη γέννα, την τέταρτη γέννα, θα ερχότανε το τρίτο παιδί, το πρώτο στα 18της το 36 το είχε χάσει.
Read more: Αναστάσιος Μπασαράς: Τα γενέθλια μου σήμερα, 10 Μάρτη...
Αγαπητοί Φίλοι και Φίλες, Καλημέρα και Χρόνια Πολλά,
ΕΔΩ! Το βίντεο της διάλεξης:
Ετοίμασα την διάλεξη αυτή για να «δείξουμε το σεβασμό μας στην Ιστορία μας, να τιμήσουμε τους ανθρώπους μας, να γνωρίσουμε και ν’ αναδείξουμε τη χώρα μας και να σχεδιάσουμε το μέλλον μας». Κι αυτό με στόχο τη βούληση και την επιθυμία για τη δημιουργία μιας θετικής δυναμικής μέσα στην ελληνική κοινωνία, για την επέτειο των 200 χρόνων.
116 Σμηναρχία Μάχης, Άραξος. Ήταν Τετάρτη 13 Δεκεμβρίου του 1967. Η μέρα μάλλον βροχερή, η υγρασία στον Άραξο ανυπόφορη, η αεροπορική δουλειά μεσοβδόμαδα, όχι στο φόρτε της. Και, αυτό γιατί είχε πιάσει το φόρτε της, με 5-6 εβδομάδες επιφυλακή και σκληρή δουλειά λόγω του θέματος της Κύπρου. Τα αεροπορικά μέσα, από τα αεροσκάφη μέχρι τα οπλικά συστήματα, τα μέσα Τ-Η, Η/Ζ , ΜΜ και αποθέματα σε μάξιμα διαθεσιμότητας.
