Κάποιες φορές όλα μικραίνουν. Ο νους βαραίνει. Το μεγάλο ‘’εγώ’’ δεν υπακούει πια στις εντολές σου. Αδυνατείς να το ελέγξεις. Το φως του φεγγαριού, που επιτακτικά είχες κρύψει, σε προσπέρασε. Μια μυρωδιά καμένου πλανιέται στη σιωπή της νύχτας. Το περιφραγμένο σου δάσος πήρε φωτιά από τα δικά σου σφάλματα. Η τετραγωνισμένη σου λογική, σα να τρόμαξε λιγάκι με τόσο κάρβουνο γύρω της. Παραδέξου πως νιώθεις απαίσια. Παραδέξου έστω και μια φορά πως στερείσαι ουσίας.
Read more: Σμαρώ Νότου*- Μεταξύ μας: Μια απόφαση είναι ολόκληρη η ζωή