Ο κοινωνικός διάλογος (μεταξύ του κράτους, των κομμάτων και των οργανωμένων συμφερόντων) θεωρείται από τους κοινωνικούς παράγοντες ως ταλαιπωρία λόγω του τρόπου με τον οποίο διαμορφώθηκε η πολιτική διαδικασία κατά την εφαρμογή της λιτότητας που βασίζεται στην τρόικα. Οι εκπρόσωποι από οργανώσεις νεολαίας, ομάδες αγροτών, ενώσεις καταναλωτών, μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις, μη κυβερνητικές οργανώσεις και συνδικάτα, εξέφρασαν είτε μικρή ή πλήρη δυσαρέσκεια ως προς την σκοπιμότητα με την οποία αντιμετωπίζονται και με τις μονομερείς αποφάσεις που συχνά παρακάμπτουν ή αγνοούν τις προτάσεις ή τις συμβουλές τους.
Read more: Ιωάννης Χολίδης*: Σχέσεις κοινωνίας-κόμματος κατά τη διάρκεια της κρίσης. Μαθήματα από την Κύπρο
Ιστορικά εντοπίζεται άρρηκτη σύνδεση της διπλωματίας ως φορέα διακρατικής επικοινωνίας και διεξαγωγής διεθνών οικονομικών σχέσεων. Η οικονομική διπλωματία αποτελεί μια μορφή διπλωματικών σχέσεων, η οποία χρησιμοποιείται ολοένα περισσότερο από τα κράτη, με σκοπό την προώθηση οικονομικών συμφερόντων στη διεθνή αγορά. Επιστρατεύοντας τις διακυβερνητικές σχέσεις και το κρατικό κύρος επιδιώκεται η προώθηση διεθνών εμπορικών και επενδυτικών σχέσεων στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Κάνοντας χρήση οικονομικών μέσων επιτυγχάνονται οι στόχοι της εξωτερικής πολιτικής.