As Winston Churchill said in 1939 the action of Russia “is a riddle, wrapped in a mystery, inside an enigma” which is what one can say about Russia’s current involvement in South East Europe. There are many guesses but no one can claim with certainty what Russia’s intentions are and whether there is a grand strategy in the region. Opinions are divided between those who support the “geopolitics of fear” versus the “geopolitics of indifference” theses.

Κύριε Υπουργέ Α.Ε.
Κύριε Πρέσβη των ΗΠΑ
Κυρίες και Κύριοι καλησπέρα σας

Η ενέργεια δεν είναι ΜΟΝΟΝ δυσεύρετη αλλά είναι η κινητήριος δύναμη πολιτικών εξελίξεων και ανακατατάξεων. Όλοι οι πόλεμοι έγιναν από συμφέροντα μόνον, πολύ δε περισσότερο οι μεγάλης έκτασης συγκρούσεις. Οι σημαντικότερες εξ αυτών είχαν ως αιτία την ΕΝΕΡΓΕΙΑ....            

«Ζητείστε επειγόντως από τον Υπουργό των Εξωτερικών να σας φέρει σε επαφή με τους αμερικανικούς οικονομικούς κύκλους, προκειμένου να προσλάβουμε στη θέση του γενικού θησαυροφύλακα έναν αμερόληπτο αμερικανό οικονομολόγο. Θα αναλάβει να αναδιοργανώσει τους πόρους του κράτους, την είσπραξη των εισοδημάτων και τη διαχείρισή τους. Αποφύγετε τους μεσολαβητές . . .». Είναι απόσπασμα από τηλεγραφικό μήνυμα της περσικής κυβέρνησης προς την πρεσβεία της, στην Ουάσιγκτον, στις 25 Δεκεμβρίου 1910. Εκατόν και πλέον χρόνια από τότε!

Βρέθηκα ομοτράπεζος, αρκετές φορές, πριν αρκετά χρόνια, με τον Θέμη Μαρίνο. Οι αφηγήσεις του, με μετριοφροσύνη και περισσή απλότητα, προκαλούν θαυμασμό και δέος. «Από το αεροπλάνο μου πρώτος θα έπεφτε ο Κρις. Άνοιξε την καταπακτή και κάθισε με τα πόδια κρεμασμένα  στο κενό, περιμένοντας να ανάψει το πράσινο φως και να του δοθεί από τον συνοδό η εντολή ‘‘φύγε’’. Οι υπόλοιποι καθίσαμε στη σειρά, πίσω του, εγώ τρίτος. Η θέα της φεγγαρόλουστης ορεινής υπαίθρου ήταν καταπληκτική, με τους φοβερούς κοφτερούς βράχους, τα φαράγγια που έκοβαν την ανάσα, τα ατέλειωτα δάση . . . Σε κάποια στροφή διέκρινα στο λιμάνι του Βόλου δύο μεγάλα πλοία να φλέγονται. Και έρχεται η στιγμή που ο πιλότος μάς διευκρινίζει ότι επιστρέφουμε στη βάση λόγω καυσίμων. Δεν υπήρχαν πουθενά στο έδαφος φωτιές = σημεία υποδοχής . . .» Αλλά, ας πάρομε τα πράγματα με τη σειρά.

Τα Δυτικά Βαλκάνια έχουν αναδυθεί ξανά ως ένα γεωπολιτικό ρήγμα. Τα τελευταία χρόνια, καθώς μια σειρά από χώρες της περιοχής -η οποία περιλαμβάνει την Αλβανία, την Βοσνία-Ερζεγοβίνη, την Κροατία, το Κοσσυφοπέδιο, την πΓΔΜ, το Μαυροβούνιο, την Σερβία και την Σλοβενία- έχουν έρθει αντιμέτωπες με την διαφθορά και την οικονομική στασιμότητα, μερικοί από τους ηγέτες τους έχουν επαναπροσεγγίσει τον εθνοτικό εθνικισμό, εκμεταλλευόμενοι την αχώνευτη κληρονομιά των συγκρούσεων [1] που τάραξαν την περιοχή στην δεκαετία του 1990, ώστε να εκτρέψουν την λαϊκή οργή από την διαφθορά και την οικονομική στασιμότητα.