Το αεροδρόμιο στο Ελληνικό έπαψε να λειτουργεί το 2001. Ολοι ήξεραν από τότε, αν όχι νωρίτερα, ότι κάποια στιγμή ο χώρος θα αποκτούσε νέες χρήσεις. Αλλά οι υπηρεσίες της αρχαιολογίας και το δασαρχείο δεν ασχολήθηκαν στα σοβαρά με τον χαρακτηρισμό των εκτάσεων μέχρι να φτάσει ο κόμπος στο χτένι και να κινδυνεύει να ματαιωθεί ένα μεγάλο επενδυτικό σχέδιο. Αν το ΚΑΣ είχε κηρύξει τις περιοχές «αρχαιολογικού ενδιαφέροντος» πριν από μερικά χρόνια, ακόμη κι αν αυτές ήταν 1.300 στρέμματα (και όχι 300 όπως έγινε τελικά), οι επενδυτές θα είχαν σχεδιάσει εξαρχής με αυτό το δεδομένο, χωρίς τριβές, καθυστερήσεις και επιβάρυνση από τον επανασχεδιασμό. Οπως έγιναν τα πράγματα, οι αρχαιολόγοι και οι δασάρχες είναι υπεύθυνοι για την ανεργία και τη φτώχεια αυτών που θα είχαν βρει δουλειά πριν από δύο-τρία χρόνια, εάν εκείνοι είχαν επιτελέσει έγκαιρα το καθήκον που τους έχει ανατεθεί.
Αγαπάτε την Ελλάδα; Δεν είναι δα κι ο Μπραμς. Το ερώτημα ακούγεται μάλλον ρητορικό αν κρίνεις από τις απόψεις που κατατίθενται καθημερινά στο δημόσιο βήμα. Δεν εξαιρώ τον γκρινιάρη εαυτό μου. Αγαπώ την Ελλάδα φτάνει να είμαι υγιής και να μη χρειαστώ νοσοκομείο, φτάνει να έχω αρκετά χρήματα ώστε να μη χρειάζεται να ζω απ’ τη δουλειά μου. Κι αν χρειάζεται, να εργαστώ για να ζήσω φτάνει η δουλειά μου να μην απαιτεί συνάφεια με πολύ κόσμο. Εχω φίλους σκηνοθέτες και συνθέτες που ξοδεύουν τη δημιουργική τους ενέργεια προσπαθώντας να συνεννοηθούν με τους ηθοποιούς και τους μουσικούς. Ως γνωστόν, η άποψη είναι το εθνικό μας προϊόν. Αν μπορούσαμε να εξαγάγουμε απόψεις, μαζί με τον θόρυβο που παράγουμε για να τις υπερασπιστούμε, θα είχαμε λύσει το πρόβλημα του χρέους.
Το ζήτημα του δημοψηφίσματος για την ανεξαρτησία της Καταλονίας θέτει νέα δεδομένα στην εσωτερική πολιτική γεωγραφία της Ευρώπης, διαμορφώνοντας μια καινοφανή στρατηγική απειλή για την ύπαρξη των ευρωπαϊκών εθνών. Αν θα θέλαμε να συμπυκνώσουμε το καταλανικό ζήτημα σε μια φράση, θα λέγαμε ότι για πρώτη φορά στη σύγχρονη ευρωπαϊκή ιστορία βλέπουμε την απειλή διάσπασης ενός ενιαίου έθνους εξαιτίας της ύπαρξης ενός τοπικιστικού εθνικισμού.
Read more: Κωνσταντίνος Γρίβας: Πως δεν έχει τελικά και τόσο άδικο η Ισπανία με την Καταλονία;
Ας υποθέσουμε ότι υπάρχουν δύο κόμματα εξουσίας στην Ελλάδα. Αμφότερα πιστεύουν και έμπρακτα υποστηρίζουν την ελεύθερη οικονομία, με διαφάνεια εντούτοις, με αυστηρούς κανόνες εναντίον της διαπλοκής και του παρασιτισμού. Αμφότερα προάγουν καινοτόμες αναπτυξιακές πρωτοβουλίες. Αμφότερα διαθέτουν την ευαισθησία -αλλά και την ευφυΐα- να προστατεύουν τις πιό ευάλωτες ομάδες του πληθυσμού, να μην αφήνουν κανέναν να βυθίζεται στην ακραία φτώχεια, η οποία συνεπάγεται περιθωριοποίηση, δυστυχία, επιθετικό μίσος. Αμφότερα ομνύουν στον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της χώρας.
Οι προσδοκίες της κυβέρνησης - οι οποίες βασίζονταν στην επικείμενη μετάλλαξη του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ESM) σε Ευρωπαϊκό Νομισματικό Ταμείο - για «ομαλή απόσυρση» του ΔΝΤ από την Ελλάδα πριν από τη λήξη του προγράμματος έχουν διαψευστεί.
Read more: Ξαφά Μιράντα: Γιατί το ΔΝΤ δεν θα φύγει από το πρόγραμμα
Page 95 of 106
