Μεταπολιτευτικά οι εκλογές στην χώρα μας δεν πραγματοποιούνται, κατά κανόνα, στο τέλος του τετραετούς κοινοβουλευτικού βίου. Συνήθως, ακόμη και πριν την εκδήλωση της κρίσης, η εκάστοτε κυβέρνηση επικαλείτο έναν περισσότερο ή λιγότερο υπαρκτό λόγο για να δικαιολογήσει την ανάγκη για πρόωρη προσφυγή στις κάλπες. Τέτοιες πρακτικές ερμηνεύοταν από τους δημοσιολογούντες ως ενέργειες αιφνιδιασμού προς τα αντιπολιτευόμενα κόμματα. Ταυτόχρονα, υπό την πίεση του χρόνου και με την δικαιολογία περί αδυναμίας ολοκλήρωσης του έργου τους, οι κυβερνόντες έθεταν προς το εκλογικά σώμα ζήτημα ανανέωσης της λαϊκής εντολής. Μικρές θεσμικές παρεκκλίσεις, προεικονίσεις της επερχόμενης κρίσης.
Η συμφωνία τοποθετεί την Ελλάδα ξανά στην αφετηρία του 2014. Διότι δεκαετής επιμήκυνση στο 30% του χρέους ισοδυναμεί με μεσοσταθμική επιμήκυνση τριών ετών στο σύνολο του χρέους. Αυτή η μέση τριετής επιμήκυνση μετά βίας «ρεφάρει» τη χαμένη τριετία 2015-2017...
Η συμφωνία στο Eurogroup για την ελάφρυνση του ελληνικού χρέους ήταν αναμενόμενη και χωρίς κάποιο εντυπωσιακό στοιχείο.
Το πιο ουσιαστικό τμήμα της, γι΄αυτό και πιο επίμαχο, είναι οι επιμηκύνσεις των δανείων του EFSF. Αρχικά, το αποτέλεσμα φάνηκε καλύτερο από το προσδοκώμενο: 10 χρόνια επιμήκυνση είναι κοντά στα 15 που ζητούσε το ΔΝΤ και μακρύτερα από τα τρία που φέρονταν να δίνουν οι Γερμανοί.
Read more: Γιώργος Στρατόπουτλος: Απλώς επιστρέψαμε στο 2014…
Page 34 of 46
