Μια ιστορική αλήθεια που είναι χρήσιμο να γνωρίζουμε όλοι και ιδιαίτερα οι πολιτικοί. Διαβάστε τη και τα ξαναλέμε!!!
Με προσοχή άκουσα τον Γ.Γ. του ΚΚΕ να υποστηρίζει την μονομερή διαγραφή του χρέους. Κάτι αντίστοιχο ψελλίζουν διάφορες συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ και όχι μόνο , βάζοντας στο ίδιο κάδρο και τον κ. Καμμένο και την Χρυσή Αυγή.
Στην ιστορία των χρεοκοπιών , μετράμε περίπου 40 χώρες. Και οι 40 μετά τη στάση πληρωμών αποκόπησαν από το διεθνές οικονομικό γίγνεσθαι εις βάρος των λαών τους..
Μα! λέει ο Γ.Γ. του ΚΚΕ, εμείς θα αρνηθούμε κάθε πληρωμή στο διεθνές κεφάλαιο, γιατί θα έχουμε Λαϊκή Συμμαχία.
Και αν έχουμε Λαϊκή Συμμαχία , νομιμοποιούμαστε να μην πληρώσουμε χρέη που έχουμε πάρει σαν δάνειο από την αποταμίευση άλλων λαών;
Βεβαίως, το έπραξε ο Λένιν.
Και εδώ αρχίζει το γέλιο. Θέλω να ξεπεράσω το γεγονός ότι ακόμα και η «Λαϊκή Επανάσταση» του Λένιν στηρίχτηκε, για όσους δεν το ξέρουν, σε κεφάλαια του διεθνών τοκογλύφων και του τελευταίου Αυτοκράτορα της Γερμανίας Κάιζερ. (υπολογίζεται γύρω στα 26 εκ μάρκα) Spiegel: THE GERMANS AND THE REVOLUTION, LENIN AND THE EMPEROR , From Wiegrefe, Klaus; Altenhöner, Florian; Boenisch, Ggeorg, Buschke, Heiko; Pylyov, Vladimir; Zeller, Anika
Αλήθεια είναι ότι ο Λένιν αρνήθηκε να πληρώσει κάθε σύναψη δανείου επί Τσαρικής εποχής. Αλλά τι έγινε μετά; πως χρηματοδότησε τη χώρα του ο Λένιν μετά την άρνηση πληρωμών;
Η αύξηση του πληθωρισμού ήταν τέτοια που κατέφαγε σχεδόν όλες τις μικροκαταθέσεις των πολιτών και εκμηδένισε την αγοραστική τους αξία. (Niall Ferguson, Η εξέλιξη του χρήματος εκδόσεις Αλεξάνδρεια)
Αυτά δεν μας τα ’πατε κ. Κουτσούμπα!
Όπως δεν μας είπατε ότι αυτή η άρνηση πληρωμών ήταν μια από τις αιτίες του μεγάλου λιμού 1920-21 με εκατομμύρια νεκρούς. Όπως δεν μας είπατε ότι ο Λενιν το 1922(Συνέδριο Γένουας) ξαναπήγε στο τραπέζι των Διεθνών τοκογλύφων ,ταπεινωμένος αυτή τη φορά, αναγνωρίζοντας τα τσαρικά χρέη και ζητώντας εν νέου βοήθεια , αφού η Δύση πρώτα του αποζημίωνε τις καταστροφές από τον εμφύλιο του 1918-1920.
Η Δύση φυσικά και του αρνήθηκε. (το ακούτε κ. Τσίπρα;)

Τι έκανε μετά;
Πήγε στους αιώνιους εχθρούς του , τους Αμερικανούς και εκχώρησε Ρωσική γη για να εξασφαλίσει πόρους για τον εξηλεκτρισμό της χώρας του.
Μετά πήγε στους Ιταλούς για σύναψη δανείου, μιας και οι Ιταλοί δανειοδοτούσαν χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τους παλαιότερες αρνήσεις πληρωμών.
Και βεβαίως απευθύνθηκε στους φίλους του από παλιά Γερμανούς, οι οποίοι κατασκεύαζαν όλη την πολεμική τους βιομηχανία στη Ρωσία, αφού τους είχε απαγορευτεί να την κατασκευάζουν στο έδαφος τους μετά την λήξη του Α’ παγκοσμίου πολέμου.
Το 1935 η γερμανική Dresntner Bank επιχορηγεί με 200.000.000 μάρκα την ΕΣΣΔ με την προϋπόθεση να χρησιμοποιηθούν για την αγορά γερμανικών προϊόντων.(το Άλμπουμ της σύγχρονης Ιστορίας, Οι μεγάλες δεκαετίες, τόμος δ’) .
Η μεγάλη όμως μπίζνα έγινε με την Σουηδία που την χρησιμοποίησε σαν το μεγαλύτερο πλυντήριο εξαγωγής χρυσού. . (Πηγή: ντοκιμαντέρ της ΕΡΤ, ΤΡΟΤΣΚΙ.) Η ΕΣΣΔ είναι η μεγαλύτερη χώρα του κόσμου σε εξόρυξη χρυσού. Στο βιβλίο μου «Ήταν ο κομμουνισμός, Ηλίθιε!» καταγράφω και τις συνθήκες καταναγκαστικής εργασίας εκατομμυρίων αμίσθων εργατών που εξόριζαν χρυσό για να κάνει μπίζνες η Σοβιετική πλουτοκρατία, κύριε Κουτσούμπα !!!)

Έτσι στο ερώτημα πως χρηματοδότησε ο Λένιν τη χώρα του μετά την άρνηση πληρωμών, έχουμε τις εξής πηγές:
1.Διεθνές κεφάλαιο
2.Διεθνείς εμπορικές συμφωνίες με τις «καταραμένες» καπιταλιστικές χώρες
3.Εμπόριο χρυσού
4.Πετρέλαιο- φυσικό αέριο
5.Καταναγκαστική εργασία, και να μην το ξεχάσουμε
6.Εμπόριο όπλων (σε οποιαδήποτε συμπλοκή ανά τον κόσμο η μια πλευρά χρησιμοποιούσε σοβιετικά πολεμικά συστήματα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ότι οι κύριοι προμηθευτές του Ισπανικού Εμφυλίου ήταν οι αιώνιοι συνεργάτες Γερμανοί και Σοβιετικοί.

Στην εποχή Γκορμπατσόφ άρχισε να αποκαλύπτεται όλη η μυθολογία περί δανειοδότησης της χώρας. Ο ίδιος πλήρωσε τσαρικό δάνειο το 1986 , ύψους 46 εκ. λίρες στους Βρετανούς.
Το 1991 ο ίδιος ζήτησε να γίνει διαγραφή των σοβιετικών δανείων και η απάντηση ήρθε καταπέλτης από το ΔΝΤ και την Παγκόσμια Τράπεζα, « αν δεν πληρώσετε τα τσαρικά δάνεια δεν σας κουρεύουμε το χρέος» The dangers of sovereign debt default)
Κόκκαλο ο Γκορμπατσόφ, κ. Κουτσούμπα και κ. Τσίπρα που κοροϊδεύεται το κακόμοιρο ελληνικό λαό.
Γνωρίζετε άραγε ότι ο Μπρέζνιεφ το 1982 εξέδωσε ομόλογα ύψους 25 τρις ρούβλια και αναγκάζετε έως σήμερα να τα αποπληρώνει ο Πούτιν από τα έσοδα πώλησης του πετρελαίου;
Ξέρετε κύριοι και αγνοί ψηφοφόροι της Αριστεράς πόσο ήταν το χρέος που άφησε η Σοβιετική Ένωση το 1989 για το λαό της μετά την κατάρρευση της, στις καταραμένες διεθνείς χρηματαγορές του καπιταλιστικού συστήματος;
68 δις δολάρια.
Το ξέρετε ότι το 1997 ο Πούτιν ξεχρέωσε στη Γαλλία τσαρικό δάνειο ύψους 400 εκ. δολαρίων, μετά από 80 χρόνια;( πηγή: Osakovskiy της Bank of America)
Φυσικά και το ξέρετε ότι η Ρωσία το 1998 χρεοκόπησε. Ξέρετε όμως μετά από πόσο καιρό βγήκε στις αγορές ; μετά από 12 χρόνια. (Για όσους το παίζουν τσαμπουκάδες περί σκισίματος μνημονίων και άρνησης πληρωμών)

Κάτι αντίστοιχο συνέβαινε και στις άλλες χώρες του Ανατολικού μπλοκ.
Οι πιστώσεις των καπιταλιστών στην ΚΟΜΕΚΟΝ (Οικονομικό Συμβούλιο Αμοιβαίας Βοήθειας, οργανισμός που ίδρυσαν η πρώην ΕΣΣΔ και οι σύμμαχοί της ) ανέρχονταν σε 50 δις δολάρια. Χρέος! (http://seisaxthia.wordpress.com
Τα χρέη των Ανατολικών κρατών στο Δυτικό χρηματοπιστωτικό σύστημα το 1971 ήταν 6 δις δολάρια, το 1980 66δις και το 1988 96 δις. Με μεγαλυτερο αυτό της Ουγγαρίας με 25 δις δολάρια το 1980. .(Mark Mazower, Σκοτεινή Ήπειρος, εκδόσεις Αλεξάνδρεια)

Συμπέρασμα: Δεν αρκεί κύριοι της Αριστεράς να αρνηθείτε τα χρέη (που δεν θα μπορέσετε να το κάνετε), αλλά να βρείτε νέους τρόπους χρηματοδότησης της χώρας. Χρυσό δεν έχουμε , όπλα δεν έχουμε , τα πετρέλαια αν υπάρχουν(;) αργούν ακόμη, οι αγορές δεν μας δανείζουν , τι θα κάνετε λοιπόν; Μήπως θα εξαντλήσετε τη προσπάθεια σας στην πιστότερη εφαρμογή των συμφωνηθέντων; Λέω μήπως! Δε σας κρύβω όμως ότι με τρομάζει η ιδέα να σκέπτεστε την «καταναγκαστική» εργασία, υπό μορφή μισθών εξαθλίωσης σε περιβάλλον συλλογικής κατάρρευσης. Δεν σας έχω όμως για τόσο χαζούς. Αντιθέτως , για πολύ πονηρούς.

Κείμενο του Αντώνη Κρούστη στο Fileleftheros1966.blogspot.com

Επισκοπώντας τις εξελίξεις στη Θράκη κατά τη μεταπολεμική περίοδο, μπορούμε να πούμε ότι κατά κανόνα το ελληνικό κράτος αντιμετώπισε τη Θράκη ως μια μεθοριακή ζώνη, για την οποία δεν είχε κάποιο υψηλό όραμα. Η επισήμανση αυτή βεβαίως ισχύει και για άλλες ελληνικές περιφέρειες, όπως π.χ. η Ήπειρος, η Ανατολική Μακεδονία και εν γένει για όσες περιοχές βρίσκονταν έξω από τον άξονα Αθήνας-Θεσσαλονίκης. Το φαινόμενο αυτό δεν είναι αποτέλεσμα κάποιας συνειδητής επιλογής, αλλά συνέπεια του τρόπου με το ελληνικό πολιτικό προσωπικό λειτούργησε διαχρονικά: χωρίς ποτέ να διαθέτει μια δομημένη στρατηγική ανάπτυξης και πλήρους απασχόλησης για την περιφέρεια (και για τη χώρα στο σύνολό της), στηριζόμενο σχεδόν αποκλειστικά σε αυτοσχεδιασμούς και πρόσκαιρα μέτρα, πορεύτηκε συνήθως με γνώμονα τις μικροπολιτικές του επιδιώξεις (και όχι μόνο...), με συνέπειες που τις βλέπουμε πια τόσο σε επίπεδο περιφερειών όσο και στο σύνολο της χώρας.

Read more: Θράκη: Τα βήματα που δεν έγιναν…