Το ζήσαμε και αυτό. Την ανακατάληψη του εναπομείναντος Μνημείου του Βυζαντίου και συμβόλου της Χριστιανοσύνης από τον νεότερο σουλτάνο τον Μωάμεθ τον Γ’, που ακούει στο όνομα Ταγίπ Ρετζέπ Ερντογάν! Με τη διαφορά ότι τώρα, με τις προ πολλού προσχεδιασμένες ενέργειες δεν απέμεινε ουσιαστικά ζων χριστιανικός λαός στην Πόλη για να τον παραδώσει σε τριήμερη σφαγή, λεηλασία και λαφυραγώγηση, διαπράττοντας ένα μικρό λάθος στην επιλογή της ημερομηνίας.

O Τούρκος καθηγητής Ιστορίας Taner Akçam, ένας από τους πρώτους διανοούμενους και ακαδημαϊκούς της Τουρκίας που καταδίκασε την Αρμενική Γενοκτονία σχολίαζει την απόφαση του Ταγήπ Ερντογάν για την μετατροπή χρήσης της Αγίας Σοφίας από μουσείο σε τζαμί.

“Ζούμε στον 21ο αιώνα, η νοοτροπία μας είναι ακόμα εκείνη του 1453
Συγκλονιστική συνέντευξη του Τούρκου ακαδημαϊκού και ιστορικού Τανέρ Ακσάμ, στην διαδικτυακή εφημερίδα Ahval.

Εισαγωγή
Σάββατο 20 Ιουλίου 1974. Η πιο θλιβερή και αποφράδα ημέρα της ιστορίας της Κύπρου. Είναι η ημέρα, κατά την οποίαν οι  Τουρκικές δυνάμεις κατοχής, προετοιμαζόμενες και προπαρασκευαζόμενες επί μήνες, εισέβαλαν στη μαρτυρική Μεγαλόνησο, κατέλαβαν το 38% του εδάφους της, εγκατέστησαν κατοχικό στρατό, εποίκησαν την κατεχόμενη περιοχή, ανακήρυξαν το τουρκοκυπριακό “ψευδοκράτος” και κρατούν την Κύπρο, μέχρι σήμερα, χωρισμένη σε δύο κοινότητες. 

 

Σύμφωνα με τα θεσμικά κείμενα το Αμυντικό Δόγμα της Χώρας μας είναι ‘’Αποτρεπτικό-Αμυντικό’’. Οι δύο αυτές λέξεις- έννοιες, είναι ουσιαστικά η συμπύκνωση του θεσμικού κειμένου ‘’Πολιτική Εθνικής Άμυνας’’(Π.Ε.Α.).

Αυτό σημαίνει πως όλοι οι παράγοντες Εθνικής Ισχύος της Χώρας έχουν σχεδιάσει, μεθοδεύσει και εκτελούν τις ενέργειες ευθύνης των, προς υλοποίηση της ανωτέρω απόφασης του ΚΥΣΕΑ, σχετικά με την τουρκική απειλή.

(Το άρθρο αν και εγράφη την 8/4/2017, δυστυχώς είναι πάντα επίκαιρο, σχόλιο διαχειριστή ιστοσελίδας)

Υπάρχει ένας παράγοντας Εθνικής Ισχύος που είναι δύσκολο να μετρηθεί, δεν φαίνεται, είναι κρυμμένος αλλά η συμμετοχή του στην σημερινή κατάσταση που βρίσκεται η χώρα μας είναι τεράστια.

Διαχρονικά στις συζητήσεις τους οι πολίτες κατηγορούσαν την κακή λειτουργία του κρατικού μηχανισμού, κυρίως για προσωπικές τους υποθέσεις, όμως στην παρούσα χρονική περίοδο διαπιστώνεται ότι αυτό που νομίζαμε ότι είναι κρατικός μηχανισμός ήταν ένα μεγάλο τίποτα, ένας ανεξέλεγκτος παράδεισος βολέματος κομματικών στελεχών, ένας παράδεισος πλουτισμού των ιδίων των πολιτικών, των κομματικών στελεχών, ακόμη και υπαλλήλων και επιτήδειων επιχειρηματιών που έστησαν τις επιχειρήσεις τους έχοντας βασικό και μοναδικό πελάτη το δημόσιο.