Turkey’s aggression towards its rivals and allies alike is posing a threat to regional stability, yet nobody is prepared to act

Much opprobrium has been heaped in recent days on the “elective dictatorship” of Alexander Lukashenko and his violently fraudulent bid to secure a sixth term as president of Belarus. Josep Borrell, the EU’s foreign affairs chief, led a chorus of condemnation, rejecting last Sunday’s poll as “neither free nor fair”.

Προεκλογικά στις 12/6/2019 με αφορμή άρθρο του πρώην πρωθυπουργού κ. Σημίτη στην Καθημερινή Αιγιαλίτιδα ζώνη – ΑΟΖ- Υφαλοκρηπίδα: Προσοχή τώρα, κατέληγε ότι «……εάν δεν προσπαθήσουμε να βρούμε λύσεις, όχι πάντα ευχάριστες ίσως, αλλά που κατοχυρώνουν την ειρήνη στην περιοχή….» το χαρακτηρίσαμε ΕΔΩ άρθρο «λαγός» που τελικά πάει να επιβεβαιωθεί. Αναφέραμε ότι ιστορικά μετά από όλες τις πτωχεύσεις που είχε η πατρίδα μας ακολουθούσαν πολύ δυσάρεστα γεγονότα και καταστάσεις υπογραμμίζοντας ότι στην τελευταία πτώχευση δεν συνέβη ακόμη το δυσάρεστο αυτό γεγονός, αποκλείοντας ως δυσάρεστο την πρόχειρη συνθήκη των Πρεσπών.

 

Η νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ διοργανώνει κάμπινγκ στον Γράμμο.

Στα χνάρια των ανταρτών του Δημοκρατικού Στρατού.

Μια χαρά. Ωραία θα περάσουν τα παιδιά, αρκεί να μην πέσουν σε τίποτα Κνίτες με την ίδια ιδέα.

Τα τραγικά γεγονότα της Κύπρου το 1974, οπότε οι Τούρκοι κατέλαβαν το 36% του νησιού, έχουν αφήσει ανεξίτηλο στίγμα στον Ελληνισμό, για δύο κυρίως λόγους. Κατά πρώτον, για πρώτη φορά μετά το 1922 ο Ελληνισμός υπέστη στρατιωτική ήττα και απώλεσε εθνικό έδαφος (ό,τι κερδίζεται στο πεδίο της μάχης δύσκολα επιστρέφεται με διαπραγματεύσεις).

Κατά δεύτερον, οι Έλληνες αισθάνθηκαν ότι έχασαν, χωρίς στην ουσία να έχουν αγωνισθεί, όπως θα έπρεπε και όπως θα ήθελαν. Κάτι τέτοιο, μαζί με όσα επακολούθησαν μετά το 1974, έχει οδηγήσει σε μια αίσθηση αδυναμίας απέναντι στην Τουρκία. Μολαταύτα, οι αιτίες που προκάλεσαν την ήττα το 1974 δεν έχουν μελετηθεί επαρκώς μέχρι σήμερα.

 
O Τούρκος δημοσιογράφος Ραμί Τουράν σε ένα τολμηρό του άρθρο στην εφημερίδα Σοτζιού της 14ης Ιουλίου έγραφε: «Οι οικονομικές κρίσεις και οι αποτυχίες της Τουρκίας για να καλυφθούν χρησιμοποιούνται από την κυβέρνηση τα θρησκευτικά συναισθήματα των ανθρώπων μας.

Έτσι στην Τουρκία υπάρχουν περισσότερα τζαμιά, απ’ ότι σχολεία. Στα υπάρχοντα 84.684 τζαμιά, προστέθηκε ένα ακόμη…Η Αγία Σοφία έγινε το 84.685 τζαμί της Τουρκίας.

Στην Κωνσταντινούπολη ο αριθμός των τζαμιών, από 3.269, ανέβηκε στα 3.270. Τι ωραία !! Δεν έχουμε πλέον έλλειψη τζαμιών!!»