Τι θα γινόταν σε άλλες εποχές, αν υπήρχε η υπόνοια ότι κάποιος έμπορος όπλων χρησιμοποιήθηκε ως μεσάζοντας σε μια συμφωνία για πώληση οπλισμού μεταξύ δύο χωρών; Δεν μιλώ καν για αποδείξεις, σε πρώτη φάση, αλλά για υπόνοια. Τι θα γινόταν, επίσης, αν αποδεικνυόταν πως, ενώ είναι παράνομο να είναι μεσάζοντας, ο άνθρωπος αυτός ήταν, καθώς δεν είχε νόμιμη εξουσιοδότηση. Πάλι για ενδείξεις μιλάμε, όχι για αποδείξεις. Και, τέλος, τι θα γινόταν, αν φαινόταν πως ο άνθρωπος με τον οποίο είχε συναλλαγές με το ΥΠΕΘΑ, έχει κατασκευάσει οπλισμό που εντοπίζεται στο οπλοστάσιο του ISIS; Τα γνωστά, ενδείξεις και όχι αποδείξεις.

Φτάσαμε εννέα χρόνια χωρίς τραπεζικό σύστημα. Αλλά η τόσο επείγουσα και τόσο αναγκαία μείωση των κόκκινων δανείων προέκυψε μόνο από πρωτοβουλία της τρόικας, που τους ξεβόλεψε όλους. Κυρίως μια κυβέρνηση που πήρε την εξουσία με σύνθημα «κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη»
Για να λειτουργούν οι τράπεζες, για να στηρίζουν και να χρηματοδοτούν την οικονομία, απαραίτητη προϋπόθεση είναι η εξυγίανση των χαρτοφυλακίων τους, δηλαδή η μείωση των κόκκινων δανείων. Στην προσπάθεια αυτή οι τράπεζες πρέπει να χρησιμοποιήσουν όλα τα διαθέσιμα εργαλεία. Το κούρεμα των δανείων είναι ένα από αυτά. Στη παρούσα συγκυρία μάλιστα είναι από τα προσφορότερα.

Το πρωί της Τρίτης στις 10:30 ξεκίνησαν, στο γνωστό ξενοδοχείο, οι συναντήσεις των κατά περίπτωση αρμοδίων μελών της κυβέρνησης, με τους επικεφαλής της Τρόικα.

Κυβέρνηση και αντιπολίτευση δεν κατάφεραν να μας ενημερώσουν, τί έγινε σε αυτό το "φιάσκο"

Τι στο καλό συμβαίνει σ´αυτη τη χώρα;

Πότε θα γίνουμε σοβαρό κράτος;

Τι πολιτικοί είναι αυτοί που μας κυβερνούν ή μας εκπροσωπούν;

Τις προάλλες γαλλικό δικαστήριο αθώωσε τον συγγραφέα Πασκάλ Μπρικνέρ. Ήταν κατηγορούμενος για την προτροπή σε φυλετικό μίσος – ή κάπως έτσι τέλος πάντων. Η κατηγορία στηριζόταν σε μια δήλωση που είχε κάνει αμέσως μετά τη σφαγή στο Charlie Hebdo. «Δεν φτάνει να συλλάβουμε τους δολοφόνους. Πρέπει να ανοίξουμε και τον φάκελο των συνεργατών τους». Μάλιστα, χρησιμοποίησε την λέξη «collabos», λέξη που παραπέμπει στους δωσιλόγους της γερμανικής κατοχής. Εννοούσε ένα σύνολο από πολιτικούς, διανοούμενους, δημοσιογράφους οι οποίοι βαφτίζουν ισλαμοφοβία και ρατσισμό κάθε απόπειρα κριτικής σκέψης απέναντι στο επιθετικό πολιτικό Ισλάμ και προβληματίζονται για την πολυπολιτισμική σύνθεση της ευρωπαϊκής κοινωνίας.