Η σπουδή γιά επίλυση της διαφοράς με τα Σκόπια με βάση μία σύνθετη ονομασία που θα συμπεριλαμβάνει τον όρο  «Μακεδονία», εκτός από αντίθετη με το κυρίαρχο λαϊκό αίσθημα, αποτελεί ταυτόχρονα μέγα διπλωματικό σφάλμα. Στην πραγματικότητα, η αδιαλλαξία της ελληνικής πλευράς αποκόμισε ωφέλη που παραγνωρίζουν όσοι επιθυμούν λύση πάση θυσία.
   

Στην εικοσιπενταετία που πέρασε από την ομόθυμη άρνηση του τότε πολιτικού συστήματος να αναγνωρίσει την FYROM ως Μακεδονία, το κρατίδιο των Σκοπίων αποδυναμώθηκε δραματικά. Παρέμεινε εκτός ΕΕ και ΝΑΤΟ, αιωρούμενο σε διπλωματικό κενό μεταξύ των διασταυρούμενων επιρροών των ισχυρών της περιοχής και εγκλωβισμένο στην υπανάπτυξη. Το καθεστώς Γκρούεφσκι επέβαλε μία γελοία αισθητική με υποτίθεται αρχαιοελληνικά πρότυπα, γιά να τεκμηριώσει την «καταγωγή» των συγχρόνων κατοίκων του κρατιδίου από τους αρχαίους Έλληνες της Μακεδονίας, ταυτόχρονα όμως διολίσθησε σε αυταρχικές και μονοκομματικές λογικές. Η δε αλβανική κοινότητα του Τετόβου διεκδίκησε την πολιτιστική, γλωσσική και αυτοδιοικητική της αυτονομία, σε βαθμό πού σήμερα το δυτικό τμήμα της FYROM είναι de facto ανεξάρτητο από τον κρατικό μηχανισμό που ελέγχουν οι Σλαύοι. Οι οποίοι στρέφονται προς την ομόγλωσση Βουλγαρία, προκειμένου να έχουν σανίδα σωτηρίας σε περίπτωση διαμελισμού του κρατιδίου.
   

Read more: Μελέτης Η. Μελετόπουλος*: Η ΑΔΙΑΛΛΑΞΙΑ ΕΝΑΝΤΙ ΤΩΝ ΣΚΟΠΙΩΝ ΕΙΝΑΙ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΑ ΟΡΘΗ