Ζούμε σε ενδιαφέρουσα εποχή, δίχως πλήξη και οι εξελίξεις γύρω μας είναι πυκνές αλλά και ιδιαίτερα επικίνδυνες για κράτη στερούμενα συγκεκριμένα διατυπωμένης Εθνικής Στρατηγικής.
Η επιτυχής επίθεση με drones, στις καλά προστατευμένες πετρελαϊκές εγκαταστάσεις της ARAMCO της Σ. Αραβίας, ανεβάζουν την ένταση στον Περσικό κόλπο και προκαλούν διεθνή οικονομική ανησυχία. Εκτιμάται ότι ένα πλήγμα ή και πόλεμος κατά του Ιράν πιθανόν να καθυστερήσει (π.χ. έως τις αμερικανικές εκλογές) αλλά οι πιθανότητες πραγματοποιήσεως είναι ιδιαίτερα υψηλές.
Το σύνθετο εμπόλεμο τοπίο της Συρίας εξελίσσεται και το ενδιαφέρον εστιάζεται κυρίως στα βόρεια σύνορα του κράτους αυτού. Η Τουρκία εκβιάζει την Δύση με μαζικές ροές μεταναστών, προκειμένου να διαμορφώσει ευνοϊκά γι’ αυτήν τις εξελίξεις στο Ιντλίμπ και την περιοχή ανατολικά του Ευφράτη (σε βάρος των Κούρδων) αλλά και για να εισπράξει περισσότερα κονδύλια. Δείγμα των απειλών αυτών αποτελούν οι προσφάτως αφιχθέντες χιλιάδες μετανάστες που συνωστίζονται στις νήσους του Α. Αιγαίου και ανατρέπουν πολλαπλώς την ζωή των κατοίκων τους.
Στην Α. Μεσόγειο οι προκλήσεις της Τουρκίας (φραστικές και έμπρακτες) αναβαθμίζονται διαρκώς και αποκτά ενδιαφέρον ο ενδεχόμενος τρόπος αντιδράσεως αυτής μετά την πρόσφατη ανάθεση ερευνών από την Κυπριακή Δημοκρατία στην γαλλική TOTAL, σε βυθοτεμάχια αυθαιρέτως διεκδικούμενα από την Τουρκία. Προς άρση κάθε αμφιβολίας περί των τουρκικών προθέσεων, ο Πρόεδρος Ερντογάν μίλησε πρόσφατα για την «Γαλάζια Πατρίδα», ενώπιον ΜΜΕ, έχοντας πίσω του τον σχετικό χάρτη ο οποίος ποδοπατεί ζωτικά συμφέροντα Ελλάδος και Κύπρου, κατά παράβαση του Διεθνούς Δικαίου Θαλάσσης. Οι τουρκικές απαιτήσεις «επιλύσεως» του Κυπριακού αυξάνονται αντί να μειούνται, συνοδευόμενες από ανάλογες προκλήσεις (π.χ. γεωτρήσεις σε κυπριακές θαλάσσιες ζώνες, προξενείο και τουριστική εκμετάλλευση Αμμοχώστου κ.λπ.).
Το θηριώδες εξοπλιστικό πρόγραμμα της Τουρκίας συνεχίζεται απρόσκοπτα και οι Τουρκικές ΕΔ και αμυντική βιομηχανία εκπαιδεύουν το έμψυχο υλικό τους και δοκιμάζουν τα νέα όπλα υψηλής τεχνολογίας στην Μ. Ανατολή και την Λιβύη.
Οι επικείμενες συνομιλίες κορυφής μεταξύ ΗΠΑ - Τουρκίας και ΗΠΑ – Ελλάδος, στα πλαίσια της γενικής συνελεύσεως του ΟΗΕ, είναι ενδεχόμενο να επιδράσουν σημαντικά στις περαιτέρω εξελίξεις, ειδικότερα εάν οι ιδιαίτερα τεταμένες σχέσεις ΗΠΑ και Τουρκίας εμφανίσουν τάσεις εξομαλύνσεως.
Η νέα Κυβέρνηση παρά τα θετικά πρώτα δείγματα γραφής στον τομέα της οικονομίας, της αναπτύξεως και της ασφάλειας των πολιτών, μοιάζει σαστισμένη σε κρίσιμα εθνικά ζητήματα όπως το δημογραφικό, το μεταναστευτικό και η άμυνα της χώρας. Τα έως τώρα ληφθέντα μέτρα μόνο ως ημίμετρα είναι δυνατόν να εκληφθούν. Το επίδομα γεννήσεως τέκνου δεν αρκεί για την επίλυση του σύνθετου δημογραφικού ζητήματος. Ομοίως η μετακίνηση χιλιάδων μεταναστών στο εσωτερικό της χώρας, με τις ροές να συνεχίζονται απρόσκοπτα, απλώς μετατοπίζουν αλλά και επιτείνουν το πρόβλημα. Αντί τέλος να προκαλεί επαγρύπνηση ο ρόλος της νέας τεχνολογίας στον χαρακτήρα μίας μελλοντικής πιθανής συγκρούσεως με την Τουρκία (μετά και την έμπρακτη π.χ. αποτελεσματικότητα των μη επανδρωμένων συστημάτων), διατηρείται έως τώρα ένα μη αποτρεπτικό εξοπλιστικό πρόγραμμα για τις ΕΔ (έναντι της απειλής), ενώ προβληματίζει η πρόσφατη κατηγορηματική δήλωση του ΥΠΕΘΑ ότι η θητεία θα παραμείνει ως έχει (άραγε βάσει ποιας επιχειρησιακής μελέτης;). Με κατάλληλη πολιτική βούληση, Ινστιτούτα όπως το ΕΛ.Ι.Σ.ΜΕ. δυνατόν να συμβάλουν με τις απόψεις τους στην διαμόρφωση σχετικών αποφάσεων και δράσεων.
Κρίνεται ότι υπεράνω διπλωματικών διεργασιών, δεσμεύσεων, πολιτικού κόστους και οιασδήποτε μορφής αναστολών προέχει η άμεση και συνεπής εξυπηρέτηση των θεμελιωδών εθνικών συμφερόντων (π.χ. εθνική ταυτότης και συνοχή, εθνική κυριαρχία, εθνική ακεραιότης, εθνικά κυριαρχικά δικαιώματα, Δημοκρατικός τρόπος ζωής, ευημερία πολιτών κ.λπ.). Κάθε καθυστέρηση ή απόκλιση από την αρχή αυτή οδηγεί δυστυχώς μόνο σε δυσοίωνες και εθνικά επιζήμιες προβλέψεις.

 23 – Σεπτεμβρίου – 2019

Αντιναύαρχος ε.α. Β. Μαρτζούκος ΠΝ
Επίτιμος Διοικητής Σ.Ν.Δ.
Πρόεδρος ΕΛ.Ι.Σ.ΜΕ. 

Ο Ερντογάν απειλεί την Ευρώπη ότι, αν δεν χρηματοδοτήσει την εγκατάσταση εκατομμυρίων σουνιτών προσφύγων στα συροτουρκικά σύνορα, όπου κατοικούν κουρδικοί πληθυσμοί, θα ανοίξει τις πύλες προς τη Δύση.

Το 2011 ο Ερντογάν θεώρησε ότι οι Αραβικές Ανοίξεις τού έδιναν τη δυνατότητα να υλοποιήσει τις νεοοθωμανικές του φιλοδοξίες.

Οι τουρκικές μυστικές υπηρεσίες, με τη γενναία χρηματοδότηση του Κατάρ, θα ανέτρεπαν τα παλαιά και διεφθαρμένα καθεστώτα και θα τοποθετούσαν στη θέση τους σουνιτικές μουσουλμανικές αδελφότητες. Η νέα Οθωμανική Αυτοκρατορία θα αποτελείτο από κράτη διοικούμενα από το κίνημα των Αδελφών Μουσουλμάνων. Σημείο αναφοράς τους και ιδεολογικός καθοδηγητής θα ήταν το ισλαμικό κόμμα του Ερντογάν, το AKP. Σε αυτό το πλαίσιο επέλεξε να ανατρέψει και το καθεστώς Aσαντ. Eως τότε ο Ερντογάν και ο Aσαντ είχαν αναπτύξει μια σπάνια σχέση για πολιτικούς ηγέτες. Το καλοκαίρι του 2008 είχαν κάνει διακοπές με τις συζύγους τους στο Μπόντρουμ της Τουρκίας. Τέσσερα χρόνια αργότερα, η Τουρκία εκπαίδευε και έστελνε στο συριακό έδαφος εκατοντάδες χιλιάδες φανατικούς ισλαμιστές για να ανατρέψει τον παλιό του φίλο.

Η πρόσφατη επίθεση των Σηιτών Χούθι της Υεμένης με οπλισμένα μη επανδρωμένα αεροσκάφη κατά των εγκαταστάσεων της ΑΡΑΜΚΟ στις περιοχές Αμπκάικ και Χουρέις στα ανατολικά της Σαουδικής Αραβίας αποτελεί σημαντική γεωπολιτική εξέλιξη τόσο για τον πόλεμο της Υεμένης όσο και για γεωπολιτική σταθερότητα όλης της Αραβικής Χερσονήσου. Η σημασία αυτής της χειρουργικής επίθεσης σχετίζεται με την ενεργειακή δύναμη του Ριάντ ως παγκόσμιου παραγωγού πετρελαίου και της ενέργειας ως αποκλειστικής πηγής εσόδων του για τη χρηματοδότηση του πολέμου της σουνιτικής Σαουδικής Αραβίας και των Συμμάχων της στη Χερσόνησο κατά των Σηιτών Χούθι. Οι Αμπκάικ και Χορέις ανέδειξαν την πετρελαιοπαραγωγή του Ριάντ σε αχίλλειο πτέρνα του στον πόλεμο με τους Χούθι με παγκόσμιες ενεργειακές και γεωπολιτικές συνέπειες, πέρα από τα σύνορα της Σ. Αραβίας και την Αραβική Χερσόνησο.

Η ορθολογική αντιμετώπιση του τουρκικού αναθεωρητισμού δεν αποτελεί αντικείμενο επιβεβαίωσης ή διάψευσης του ενός ή του άλλου ιδεολογικού χώρου αλλά κοινωνική και ιστορική αναγκαιότητα.Σε πρόσφατη δήλωσή του, ο Τούρκος υπουργός Αμυνας Χουλουσί Ακάρ ανέφερε ότι η Τουρκία είναι αποφασισμένη να προστατεύσει τα δικαιώματα των Τουρκοκυπρίων, όπως και το 1974. Η συγκεκριμένη απειλητική υπόμνηση ήρθε να προστεθεί σε ανάλογου περιεχομένου δηλώσεις Τούρκων αξιωματούχων. Ανεξαρτήτως αν τέτοιου είδους αναφορές, τις αξιολογούμε ως αταβιστικές εξάρσεις, δύσκολα δύναται να παρακαμφθεί το γεγονός της αυξανόμενης πολεμικής ρητορικής από την γειτονική χώρα.

Το 1976 η ελληνική γλώσσα έπαθε μεγάλη (ιστορική) ζημιά. Ήταν τότε που πετάξαμε την Καθαρεύουσα. Μαζί με την Καθαρεύουσα πετάξαμε θησαυρό. Οδηγηθήκαμε εκεί από πάθη και όχι από μυαλό. Δεν ήταν η Καθαρεύουσα που έπρεπε να είχαμε πετάξει, αλλά οι δύο λέξεις: καθαρεύουσα» και «δημοτική».