Ας γυρίσουμε τις δέλτους της Ιστορίας προς τα οπίσω, την εποχή της τελευταίας δυναστείας των Παλαιολόγων, με χαρακτηριστικό την μεγάλη εδαφική συρρίκνωση της βυζαντινής αυτοκρατορίας.To έτος 1391, μετά τον θάνατο του Ιωάννη Ε΄ Παλαιολόγου, ανήλθε στον θρόνο ο γεννηθείς το 1350 στην ΚΠολη γιός του Μανουήλ Β΄ Παλαιολόγος, αφού εξουδετέρωσε τις απόπειρες συγγενών του για αμφισβήτηση της διαδοχής.
Στα τέλη του 1390 και ολίγον προτού στεφθεί αυτοκράτωρ, ο Μανουήλ παντρεύτηκε την τότε εικοσάχρονη Ελένη Δραγάση, θυγατέρα του ηγεμόνα του σημερινού βουλγαρικού τμήματος της βορειοανατολικής Μακεδονίας στην περιοχή μεταξύ των ποταμών Αξιού και Στρυμόνα και ενός από τους κληρονόμους του μεγάλου Σέρβου κράλη Στεφάνου Δουσάν.

Διαβάστε ΕΔΩ! τη συνέχεια!

Το πολιτικό θέμα φαίνεται, εκ πρώτης όψεως, ότι δεν σχετίζεται άμεσα με το αντικείμενο της παιδαγωγίας και ανδραγωγίας. Και όμως είναι απόλυτα συνυφασμένο με τη διαμόρφωση του χαρακτήρα των ατόμων, ως μέλη μιας κοινωνίας. Σε τέτοιο μάλιστα βαθμό που είναι δύσκολο να διακρίνει κανείς εάν τα άτομα δημιουργούν την Κοινωνία ή η Κοινωνία διαμορφώνει τα άτομα σε πρόσωπα. Είναι τόσο σταδιακές οι μεταβολές, ώστε χάνονται οι έννοιες του αιτίου και αιτιατού.

 

Η διαμόρφωση του ελληνικού επιχειρησιακού περιβάλλοντος ανέκαθεν δημιουργούσε προβλήματα στην επαρκή αντιαεροπορική προστασία ειδικά των έμπροσθεν ανεπτυγμένων τμημάτων του Στρατού Ξηράς έναντι της εκ Βορράς επιβουλής (στο παρελθόν) αλλά και σήμερα στα ανατολικά σύνορα μας.

Επιπρόσθετα, η σχετική αεροπορική υπεροχή που απολαμβάνουν οι δυτικές δυνάμεις κατέστησε μη ζωτική προτεραιότητα την ανάπτυξη μιας κλασσικής αντιαεροπορικής «ομπρέλας» για τις μονάδες των πρόσω με ότι αυτό συνεπάγεται για τα αντίστοιχα προϊόντα των αμυντικών βιομηχανιών.